I Travel Home - Iyeoka

I travel home to remember the sound of morning

I choose the evening to pray I remember this as it is

For when the city returns

When the sound of the green-line trolley cars and skyscrapers

Surround my senses diminishing this version of my imagination

I will remember this

The silence and the night time

I will remember red sand on bare feet

My skin sticky glistening in the sun

My hair like untamed wool

I will remember the air thick of Africa

I will remember my mother in the night

And the children she cares for

I will see them once more as they play

Peeking at me from the crack in the doorway

I will remember my aunti-- her famous Jeloff rice

Asking me in flawless Ishan native tongue

«Ofure…Onegbe?»…How is everything… you're too skinny"

And I, struggling to keep up, clumsily responding

«Butayay aunti?»

That means, I don’t know what you just said

I will remember the market place

The women selling smoked corn and plantain

The taste of moy-moy and egusi

The sound of Doris pounding yam

Fresh oranges from the Arrimogiga farm

When Boston city lights mask the majesty of my favorite constellations

I will remember the moon…

Pregnant and smiling

Because I am a poet

As if she knows that I am

Invested enough to write about it

Perhaps because I am a poet

I will remember the unseen

The homeless and the beggars, the roadside wanderers

People just trying to survive

Children roadside selling cell phones and unwanted trinkets

I will remember the local roads

Beaten and eroded by rain and time

Huts built beside a 15 story hotel skyrise

So many having so much

Neighbors with others living with nothing

But the hand-me-downs on their backs

And the realities of poverty crushing their

Promises of tomorrow

I leave behind my rose colored glasses

In my grandfather’s village

Because when my plane finally lands back in Boston

I want to believe that Nigeria changes me every time

These moments teach me how to recognize what we take for granted

Constant electricity and clean water

Hospitals on every corner

The opportunity to rise beyond our native borders

These are the details that risk a fate of becoming lost or forgotten

Like sounds of the morning

For when the city returns

When the sound of the green-line trolley cars and skyscrapers

Surrounds my senses diminishing this version of my imagination

I will remember this

I need to remember this

Мен үйге таңертең есте сақтау үшін араласамын

Мен кешті мен кешке таңдаймын, мен мұны есімде ұстаймын

Қала қайтып оралғанда

Жасыл сызықтағы вагондар мен зәулім ғимараттардың дыбысы шыққанда

Қиялымның осы нұсқасын азайтатын сезімімді қоршаңыз

Мен бұны есімде сақтаймын

Тыныштық пен түн

Жалаң аяқтағы қызыл құм есімде

Менің терім күн сәулесінде жабысқақ

Менің шашым өңделмеген жүн сияқты

Африканың қалың ауасы есімде

Түнде анамды есіме аламын

Және ол қамқорлық жасайтын балалар

Мен оларды ойнағандай тағы бір рет көремін

Есік саңылауынан маған қарап

Мен оның әйгілі Джелофф күрішін еске аламын

Мені мінсіз Ишанның ана тілінде сұрау

«Ofure…Onegbe?»…Бәрі қалай... сен тым арықсың»

Ал мен болсам, күресіп жауап бердім

«Бұтая апа?»

Бұл жаңа ғана не айтқаныңызды білмеймін дегенді білдіреді

Мен базарды есіме түсіремін

Қақталған жүгері мен жолжелкен сататын әйелдер

Мой-мой мен эгуси дәмі

 Дористің яманы ұрып жатқан дыбысы

Арримогига фермасының жаңа піскен апельсиндері

Бостон қаласының шамдары менің сүйікті шоқжұлдыздарымның ұлылығын бүркегенде

Мен айды есімде сақтаймын…

Жүкті және күлімсіреп

Өйткені мен ақынмын

Ол менің екенімді білсе

Бұл туралы жазуға жеткілікті инвестиция

Ақын болғандықтан шығар

Мен көрмегенді есіме аламын

Үйсіздер мен қайыршылар, жол бойындағы қаңғыбастар

Адамдар аман қалуға тырысады

Балалар жол жиегінде ұялы телефондар мен керексіз әшекейлерді сатып жатыр

Мен жергілікті жолдарды есімде сақтаймын

Жаңбыр мен уақыт соғып, тозған

15 қабатты қонақүйдің қасында салынған саятшылықтар

Сонша көп болды

Ештеңесіз өмір сүретін басқалармен көршілер

Бірақ олардың арқаларында қолымнан келгендер

Ал кедейлік шындықтары оларды басып жатыр

Ертеңгі күннің уәделері

Мен қызғылт түсті көзілдірігімді қалдырамын

Атамның ауылында

Өйткені менің ұшағым Бостонға қайта қонғанда

Нигерия мені әр уақытта өзгертетініне сенгім келеді

Бұл сәттер маған бізді қалай қабылдағанымызды қалай тану керектігін үйретеді

Тұрақты электр және таза су

Әр бұрышта ауруханалар

Туған шекарамыздың шегінен шығу мүмкіндігі

Бұл жоғалу немесе ұмытылу тағдырына қауіп төндіретін мәліметтер

Таңғы дыбыстар сияқты

Қала қайтып оралғанда

Жасыл сызықтағы вагондар мен зәулім ғимараттардың дыбысы шыққанда

Сезімімді қоршап, қиялымның осы нұсқасын азайтады

Мен бұны есімде сақтаймын

Мен мұны есте сақтауым керек