Двое - Ирина Отиева

И вновь дурман цветущей липы,

Птиц то ли вскрики, то ли всхлипы,

Конец июня, царство дня.

И в окнах слишком много света,

И посреди большой планеты

Тебе не миновать меня,

Не отступить, не отступиться.

Я здесь, едва сомкнёшь ресницы,

Проснёшься — снова рядом я,

Проснёшься — снова рядом я.

И снова липа, нависая,

Глядит, как я иду босая

По зыбкой грани бытия

Туда, где все мои заботы,

Все будни, праздники, субботы,

Дни отдыха и суеты.

Удачи все, и все печали,

И слёзы днём, и смех ночами —

Всё совместилось в слове «ты»,

Всё совместилось в слове «ты».

И вновь дурман цветущей липы,

Птиц то ли вскрики, то ли всхлипы,

Конец июня, царство дня.

И в окнах слишком много света,

И посреди большой планеты

Тебе не миновать меня,

Тебе не миновать меня.

Тағы да гүлдеген линденнің допасы,

Құстар не айқайлайды, не жылайды,

Маусымның соңы, күннің патшалығы.

Терезелерде тым көп жарық,

Және үлкен планетаның ортасында

Менен өте алмайсың

Шыдамнан қайтпа, артқа шегінбе.

Мен келдім, кірпігіңді әрең жабасың,

Оян - мен тағы сенің жаныңдамын,

Оян - мен тағы сенің жаныңдамын.

Тағы да ілулі линден,

Жалаң аяқ жүрген сияқтымын

Болмыстың діріл шетінде

Менің барлық уайымым қайда

Барлық жұмыс күндері, мерекелер, сенбілер,

Демалыс пен қарбалас күндері.

Барлығына сәттілік және барлық қайғы,

Күндіз көз жас, түнде күлкі -

Барлығы «сіз» сөзінде біріктірілген,

Барлығы «сіз» деген сөзде біріктірілді.

Тағы да гүлдеген линденнің допасы,

Құстар не айқайлайды, не жылайды,

Маусымның соңы, күннің патшалығы.

Терезелерде тым көп жарық,

Және үлкен планетаның ортасында

Менен өте алмайсың

Менен өте алмайсың.