Dementia. Funker Vogt Remix - In Strict Confidence

Two brains in my head, my mind is out of control

Looking for blood, looking for meat

I see your minced body under cover of the night

Pale, like the moon above

Trembling hands, sweat on my lips

Can’t believe it, can’t believe

I’m posessed, posessed

Pure water washes the death away

Cleans my conscience, my conscience

Dawn is coming smashes me to the ground

Brings me back, to reality, to reality

Demons are exhausted in the glaring light

Tiredness grabbs at me embraces me so deep.

It’s a normal day in a normal life until the coming night

Desiccated dreams, created by the devil

My body on a pyre

Defaced, past recognition

A sudden fall into an endless hole in front of me No one’s holding me back, no one’s hearing my scream

The eyes wide opened, there’s nothing to clamp

To stop my fall

Harsh taste on my tongue

It strangles my throat, it strangles my throat

Now lying here awake

The eyes still closed, it’s time to go

I take my knife beside me Without sense of direction a stumble through the streets

A vicious circle, no one can escape

I’m a slave of myself, a slave of my psyche

Night by night, the bloodthirstiness is unchanged

The ground is coloured in red.

It’s a normal day in a normal life until the coming night

Менің басымдағы екі ми, менің ойым бақылаудан тыс

Қан іздейді, ет іздейді

Мен сіздің ұсақталған денеңізді түн жамылғысының астында көремін

Бозғылт, жоғарыдағы ай сияқты

Қолдарым дірілдеп, еріндерім тер

Сене алмаймын, сене алмаймын

Мен күйзелдім, бой алдырдым

Таза су ажалды шайып кетеді

Менің ар-ожданымды, ар-ожданымды тазартады

Таңның атысы мені жерге құлатады

Мені қайтарады, шындыққа    болды        әкеледі

Жарқыраған жарықта жындар таусылды

Шаршау мені басып алды, мені терең құшақтайды.

Бұл  қалыпты                                              күн

Шайтан жасаған құрғаған армандар

Менің денем отта

Бұзылған, өткен тану

Кенеттен алдымдағы шексіз шұңқырға құладым Мені ешкім ұстап тұрған жоқ, менің айқайымды ешкім естімейді

Көздер бақырайып ашылды, қысатын  ештеңе                                           Қысатын   ештеңе                          �

Құлауымды тоқтату үшін

Тілімдегі ащы дәм

Тамағымды тұншықтырып, тамағымды тұншықтырып жатыр

Қазір мұнда ояу жатыр

Көздер әлі жабық, кететін                                                                                                                                                                                                                                  |

Мен пышағымды жаныма аламын бағытты  сезбей  көшеде  сүрінемін 

Тұйық шеңбер, ешкім қашып құтыла алмайды

Мен өзімнің құлмын, психикалық құлмын

Түнімен                                                                                                                                                                                                                                                         �

Жер қызыл түске боялған.

Бұл  қалыпты                                              күн