Citizen - I Like Trains

Citizen!

Whence came your voice

Your right to speak?

Is there a purpose to your tongue

And gnawing teeth?

I ask thee;

How deep and hollow

Is your mouth?

What lie is too decayed

For you to stomach?

With humility and obedience

You pride yourself

Evasive and lukewarm

Until the end

Citizen!

The interdependent morality

Of your collective

Made too soft the bed

In which you lie

I ask thee;

Do you acknowledge

Your own fragility

When you sleep

To server the «Great Good»?

United in fear

Lives «hard to bear»

Illusions that «we are all peers»

I preach not for understanding

In you I have no faith

I spit at you my truth;

That you are the burden of my heritage

For herein lies the irony

There is neither room

Nor air

For the wakeful fire

In your precious world

Of equality

Citizen!

You are truly faithful

To tradition

When you crucify

Those whose voices burn

Alas

A hundred years from now

You recite and corrupt

Their epitaphs

To crucify another

Азамат!

Даусыңыз қайдан шықты

Сөйлеуге құқығыңыз ба?

Тіліңіздің мақсаты бар ма?

Ал тістерді жұту?

Мен сізден сұраймын;

Қаншалықты терең және қуыс

Сіздің аузыңыз ба?

Өтіріктің несі тым шіріген

Асқазаныңыз үшін бе?

Кішіпейілділікпен және мойынсұнушылықпен

Сіз мақтанасыз

Жалтарғыш және жылы

Соңына дейін

Азамат!

Өзара тәуелді мораль

Ұжымыңыздан

Төсек тым жұмсақ

Сіз жатқан жерде

Мен сізден сұраймын;

Сіз мойындайсыз ба

Сіздің нәзіктігіңіз

Сіз ұйықтап жатқанда

«Үлкен игілікке» қызмет ету керек пе?

Қорқынышпен бірікті

«төзу қиын» өмір сүреді

«Біз бәріміз құрдаспыз» деген иллюзиялар

Мен түсіну үшін емес, уағыз айтамын

Саған сенім жоқ

Мен саған өз шындығым түкірдім;

Сен менің мұрамның ауыртпалығысың

Өйткені ирония осында жатыр

Бөлме де  жоқ

Не ауа

Оянған от үшін

Сіздің қымбат әлеміңізде

Теңдік

Азамат!

Сіз шынымен адалсыз

Дәстүрге 

Сіз айқышқа шегелеген кезде

Дауысы жанып тұрғандар

Әттең

Жүз жылдан кейін

Сіз оқып, бұзып отырсыз

Олардың эпитафиялары

Басқаны айқышқа шегелеу