Primo Incontro - Il Balletto Di Bronzo

Lui andò oltre i monti e più là

Senza mai voltarsi a guardare

Lungo è il cammino da fare

Ma doveva andare ancora andare

Un uomo è là con la faccia all’ingiù

E già l’edera abbraccia il suo corpo

Nero è tutto il sangue che ha

Su ferite di orecchie strappate

La voce lo costrinse a gridar

Tutto ciò che moriva dentro sè

Quel che gridò il vento portò con sè

Non avrebbe più sentito niente

Ол тауларды асып, одан әрі өтті

Ешқашан артына қарамай

Алда ұзақ жол бар

Бірақ бәрібір кету керек еді

Ол жерде бетін төмен түсірген бір адам тұр

Ал шырмауық оның денесін құшақтап алды

Қара - оның барлық қаны

Жыртылған құлақтардың жараларында

Дауыс оны жылатып жіберді

Өз ішінде өлгеннің бәрі

Желдің жылағаны өзімен бірге әкелді

Ол енді ешқашан ештеңе естімейтін еді