Гири - HORUS

Впечатлений новых мы искали явно, как в пустыне жаркой глоток воды

Видно, потому так и стремились рьяно потреблять пороков гиблые плоды

Если расколоть череп, как пиньяту, то внутри лишь пепел, миражи и дым

Хмурый взгляд – тяжелый, будто опиаты, на все то, что творил раньше молодым

Ведь в моих объятиях с тех пор ни одной иллюзии – стух труп

Я поразительно автономен касательно всяких структур

До неприличия хаотичен: тут мой никнэйм мне не даст соврать вам

Я – параллелен, асимметричен;

скопление пороков и антипатий, е

Вновь распят на бите, к суете иммунитет

Ждать, пока смертная тень

Превращая все в тлен

Растворит твое "я" в ледяной пустоте

Да к черту!

Я снова просто майк чекну

Да черкну на листики че-то

Мол, смотри, тут как-то все тщетно (ой)

Просто не видя стези иной, будто кем-то приговорено

Темные стекла на моих глазах – вылитый, блять, старина Рено

Иней, опять отсекая мир, с ним прекратил бесполезный спор

Город притаился за окнами, город, в котором я до сих пор

Не встречал святых, не видел мира в мире (мира в мире)

Мы по меньшей мере просто цели в тире

Жизнь не только педагог, но также неплохой сатирик

Груз моих грехов меня опять тянул к земле, как гири

Гири-гири (гири-гири), гири-гири (гири-гири)

Гири-гири-гири-гири (гири-гири-гири-гири)

От лицеев до подвалов, от вагины до могилы

Я б взлетел, но шар земной прикован был к лодыжке гирей

Над головой черная инфинити к нам не питает жалости

Мне ее мрак из себя не выкинуть, не объяснить подростковой шалостью, е

Наплевать на всех, настроение как в снегопад у дворника

Так и пропадает Нарния, реальности войну проиграв покорненько

Вертел слова будто кубик рубик, снова сложил тлену

панегирик

Снова унылой квартиры Кубрик, тянут к земле моих ошибок гири

Моралисты пояснят за норму, якобы незыблемую, хоть убей, но

Смеюсь им в лицо, ведь мозгов поболее даже у стен гаража Кобейна

Понимание ударит током: все, что движет нами это тупо скука

Смысла в жизни то не видно толком, дворы замажет белой штукатуркой

Облака, беременные снегопадом, опять просыпав не один контейнер

Я и сам забыл, зачем мне это надо, но несу вам свет будто Оппенгеймер

Просто не видя стези иной, будто кем-то приговорено

Темные стекла на моих глазах – вылитый, блять, старина Рено

Иней опять, отсекая мир, с ним прекратил бесполезный спор

Город притаился за окнами, город, в котором я до сих пор

Не встречал святых, не видел мира в мире (мира в мире)

Мы по меньшей мере просто цели в тире

Жизнь не только педагог, но также неплохой сатирик

Груз моих грехов меня опять тянул к земле, как гири

Гири-гири (гири-гири), гири-гири (гири-гири)

Гири-гири-гири-гири (гири-гири-гири-гири)

От лицеев до подвалов, от вагины до могилы

Я б взлетел, но шар земной прикован был к лодыжке гирей

Біз айдаладағы ыстық бір жұтым судай жаңа әсерлер іздегеніміз анық.

Міне, сондықтан да олар өлі жемістердің жамандығын жеуге құлшыныспен ұмтылды.

Егер сіз бас сүйекті пиньата сияқты жарсаңыз, онда тек күл, мираж және түтін болады.

Қабағы қату – жас кезінде істеген ісінің бәріне апиын сияқты ауыр

Өйткені, содан бері менің құшағымда бірде-бір елес – өлі мәйіт

Мен құрылымдарға өте автономдымын

Ұятсыз хаотикалық: бұл жерде менің лақап атым сізге өтірік айтуға мүмкіндік бермейді

Мен параллельмін, асимметриялымын;

жамандық пен ұнатпаушылықтың жинақталуы, е

Қайтадан айқышқа шегеленген, әбігерге қарсы иммунитет

Өлімнің көлеңкесіне дейін күтіңіз

Барлығын күлге айналдыру

Мұзды бос жерде «Мен»іңізді ерітіңіз

Тозаққа!

Мен қайтадан тексеремін

Жапырақтарға бірдеңе салайын

Қараңызшы, бәрі бекер (о)

Тек басқа жолды көрмеу, біреу үкім шығарғандай

Менің көзіме қара көзілдірік - құйылды, блять, ескі Renault

Қайтадан әлемді кесіп тастаған аяз онымен пайдасыз дауды тоқтатты

Терезелердің артында қала жасырады, мен әлі тұрған қала

Әулиелерді кездестірмедім, дүниеде тыныштық көрмедім (әлемде тыныштық)

Біз жай ғана қысқаша айтқанда нысанамыз

Өмір ұстаз ғана емес, жақсы сатирик те

Күнәларымның ауыртпалығы мені тағы да зілтемірдей жерге түсірді

Кеттл-салмақ (салмақ-салмақ), салмақ-салмақ (салмақ-салмақ)

Шәйнектер, шәйнек, шәйнек, шайнек

Лицейден жертөлеге, қынаптан бейітке дейін

Ұшып кетер едім, бірақ жер шары ауырлықпен тобықтай шынжырмен байланған

Үстінде қара инфинити бізді аямайды

Мен оның қараңғылығын өзімнен шығара алмаймын, оны жасөспірім еркелігімен түсіндіре алмаймын, е

Әркімге немқұрайлы қарама, Көңіл-күйі қарда сыпырушыдай

Нарния осылайша жоғалып кетеді, соғыста шындыққа кішіпейілділікпен жеңіледі

Сөздерді рубик текшесіндей бұрап, қайтадан ыдыраған

панегириялық

Қайтадан менің шайнек қателерімнен жерге сүйретілген Кубриктің күңгірт пәтері

Моралистер менің өмірім үшін норма, мыс мызғымас деп түсіндіреді, бірақ

Мен олардың жүзіне күлемін, өйткені Кобейннің гаражының қабырғаларында да милар көбірек

Түсіну таң қалдырады: бізді итермелейтіннің бәрі - ақымақ зерігу

Өмірдің мәні шынымен көрінбейді, аулалар ақ сылақпен жабылады

Қар жауған жүкті бұлттар, тағы бір контейнерден артық төгілді

Мен мұның не үшін қажет екенін ұмыттым, бірақ мен сізге Оппенгеймер сияқты жарық әкелемін

Тек басқа жолды көрмеу, біреу үкім шығарғандай

Менің көзіме қара көзілдірік - құйылды, блять, ескі Renault

Қырай тағы да дүниені қиып, онымен пайдасыз дауды тоқтатты

Терезелердің артында қала жасырады, мен әлі тұрған қала

Әулиелерді кездестірмедім, дүниеде тыныштық көрмедім (әлемде тыныштық)

Біз жай ғана қысқаша айтқанда нысанамыз

Өмір ұстаз ғана емес, жақсы сатирик те

Күнәларымның ауыртпалығы мені тағы да зілтемірдей жерге түсірді

Кеттл-салмақ (салмақ-салмақ), салмақ-салмақ (салмақ-салмақ)

Шәйнектер, шәйнек, шәйнек, шайнек

Лицейден жертөлеге, қынаптан бейітке дейін

Ұшып кетер едім, бірақ жер шары ауырлықпен тобықтай шынжырмен байланған