At the End of Doomsday - Hortus Animae

As I walk the edge of this cracked road

I watch below and see that everyone is dead

No one to wait for, no more future plans

As I stand on the edge of the Abyss

In silence, cause there’s nothing left to say

It calls me down, I try not to shake

If the shadows fell onto this crooked world today

Would past and future melt in a cold embrace

If the shadows fell onto this crooked world today

Would past and future melt in a cold embrace

As I march beside the disasters

White eyes and pale faces are my company

I should feel lonely, I’m just passive to the fate

As the stench pierces the surroundings

I feel both numbness and sympathy

Why shouldn’t I abandon myself and dive

If the shadows fell onto this crooked world today

Would past and future melt in a cold embrace

If the shadows fell onto this crooked world today

Would past and future melt in a cold embrace

No more gods to worship, no more saints to praise

I stand alone in the void, just me and my fate

No more gods to worship, no more prayers to say

Alone and forever, just me and our world’s fate

If the shadows fell onto this crooked world today

Would past and future melt in a cold embrace

If the shadows fell onto this crooked world today

Would past and future melt in a cold embrace

Part III

Seeds burst into life, a life that eats decay

New forms of life, brand new independent cells

Devour the carcasses, build their DNA

Seeds burst into life, a life that eats decay

From the depths of Earth

New forms of life, brand new independent cells

Devour the carcasses, build their DNA

The skies return to weep, giving splendour to the fields

The ground takes over a thousand and thousand of clays

The Earth revolted, a vortex aph-o-ris-ti-cal-ly offered

The Earth revolted, dead bodies ar-tis-ti-cal-ly covered

The Earth revolted, plantations car-niv-o-rous-ly attired

The Earth revolted, the Havoc in-cred-u-lous-ly saw seeds burst into life

Today the shadows fell onto this crooked world

Past and future melted in a cold embrace

From darkness came the light, a new horizon shines

Over dead city rises, the new world’s face

Culture medium from the departed, a form of rebirth

Withered fingers from the soil take new heart and strength

The reek turns into ozone, a form of redemption

Past and future melted into a new dimension

Мен осы жарылған жолдың шетіне қарай жүремін

Мен төменде қараймын және барлығы өліп жатқанын көремін

Күтуге ешкім жоқ болашақ жоспар жоқ

Мен тұңғиықтың шетінде тұрғанымда

Үндемей, айта алатын ештеңе қалмады

Бұл мені шақырып      қалдырмауға  тырысамын

Бүгін осы қисық әлемге көлеңке түссе

Өткен және болашақ салқын құшақта еріп ереді

Бүгін осы қисық әлемге көлеңке түссе

Өткен және болашақ салқын құшақта еріп ереді

Мен апаттардың жанында болған кезде

Ақ көздер мен бозарған жүздер – менің компаниям

Мен өзімді жалғыз сезінуім керек, мен тағдырға енжармын

Сасық иіс айналаны тесіп жатқанда

Мен ұйрауды да, жанашырлықты да сезінемін

Неліктен өзімді тастап, сүңгуім керек?

Бүгін осы қисық әлемге көлеңке түссе

Өткен және болашақ салқын құшақта еріп ереді

Бүгін осы қисық әлемге көлеңке түссе

Өткен және болашақ салқын құшақта еріп ереді

Ешқандай құдайлар ғибадат етуге болмайды, бұдан былай мадақтауға болмайды

Мен бос жерде жалғыз қалдым, тек мен және тағдырым

Енді құлшылық                 айту   дұға   жоқ                      |

Жалғыз және мәңгі, тек мен және біздің әлемнің тағдыры

Бүгін осы қисық әлемге көлеңке түссе

Өткен және болашақ салқын құшақта еріп ереді

Бүгін осы қисық әлемге көлеңке түссе

Өткен және болашақ салқын құшақта еріп ереді

III бөлім

Тұқымдар өмірге, шірігенді жейтін өмірге

Өмірдің жаңа формалары, жаңа тәуелсіз жасушалар

Өліктерді жеп қойыңыз, олардың ДНҚ-сын жасаңыз

Тұқымдар өмірге, шірігенді жейтін өмірге

Жердің тұңғиығынан

Өмірдің жаңа формалары, жаңа тәуелсіз жасушалар

Өліктерді жеп қойыңыз, олардың ДНҚ-сын жасаңыз

Аспан жылалып, өрістерге керемет түседі

Жер мыңнан астам сазды алады

Жер көтеріліп, аф-о-рис-ти-кал-ли құйындысы ұсынылды

Жер көтерілді, өлі денелер ар-тис-ти-кал-лы жабылды

Жер көтерілді, плантациялар car-niv-o-rous-ly киінді

Жер көтерілді, Havoc in-cred-u-lous-ly тұқымдар өмірге жарылғанын көрді

Бүгін бұл қисық әлемге көлеңке түсті

Өткен мен болашақ салқын құшақта балқып кетті

Қараңғылықтан жарық шықты, жаңа көкжиек жарқырайды

Өлі қаланың үстінен көтеріледі, жаңа әлемнің келбеті

Өлгеннен қалған мәдениет ортасы, қайта туылу формасы

Топырақтан құрғаған саусақтар жаңа жүрек пен күш алады

Иіс озонға айналады,    өту          бір  түрі

Өткен және болашақ жаңа өлшемге ұласты