Cara A La Muerte - Gerardo Ortiz

Cara a la muerte cuando llegaron las balas

No era advertencia, ni coincidencia

Era la muerte en mi cara

Tiempo que es vida, y blanco a la mira

Asesinato, me tenían rodeado

En mi mente, mi familia

En minutos repasé mi vida

Puse fuerza en mi cabeza

Subí tiro a mi cuarenta

Les dí pelea

Era esperado que me arrimaran un golpe

Cuando hay errores hay correcciones

Y les fallé a los señores

Hice negocios con los contrarios

Un chapulín nunca eleva sus

Consecuencias que atormentan

Hay errores que nunca se arreglan

Si la muerte comprendiera

Y si el momento cambiara la escena

Que me coma la tierra

Con la puerta paraba las balas

El impacto dio una alta descarga

No hubo tiempo de hacer el intento

Sin piedad perforaban mi cuerpo

Con mis manos tapaba mis sesos

Y la sangre corría entre mi cuerpo

Ya lo rojo en lo blanco vestía

Era la despedida

No tenia salida

Todo era blanco, agonizaba en mi llanto

Solo minutos, se aproximaban

Venia el eterno descanso

Muerte en la escena, luz de sirenas

Los agresores tomaron vereda

En segundos tocaba mi vida

Y el espacio quedo en mi familia

Solo balas y un hombre tirado

Y en su cara un llanto empapado

Era el afectado

Flores y llanto, y cantidad de rosarios

Buenos amigos, hijos queridos

Ya les fallé en el camino

Cuerpo manchado, entrajesado

Caja de plata y un hombre encamado

Quisiera escapar de mi cuerpo

Renacer, tener vida de nuevo

Con dolor no descansa mi alma

Solo queda perder la esperanza

Dentro de mi caja

Оқ түскенде өліммен бетпе-бет

Бұл ескерту де, кездейсоқтық та емес еді

Бұл менің бетімде өлім болды

Уақыт – өмір, көз алдында ақ

Кісі өлтіру, олар мені қоршауға алды

Менің ойымда, менің отбасым

Бірнеше минут ішінде мен өз өміріме шолу жасадым

Мен басыма күш салдым

Қырыққа оқ атып жоғары шықтым

Мен оларға ұрыс бердім

Олар мені ұрады деп күткен болатын

Қателер болса, түзетулер болады

Мен лордтарды жеңдім

Мен қарама-қарсы адамдармен сауда жасадым

Чапулин ешқашан көтермейді

Көңіл көтеретін зардаптар

Ешқашан түзетілмейтін қателер бар

Өлім түсінсе

Ал егер сәт сахнаны өзгертсе

Мені жер жесін

Есікпен ол оқтарды тоқтатты

Соққы жоғары разряд берді

Әрекет жасауға уақыт болмады

Олар менің денемді аяусыз тесіп өтті

Қолыммен миымды жаптым

Ал қан денемді аралап өтті

Қазірдің өзінде ақ түсті қызыл киеді

қоштасу болды

Менде шығу жолы болмады

Бәрі аппақ еді, көз жасымнан өліп жаттым

Бірнеше минутта олар жақындап қалды

мәңгілік демалыс келді

Сахнадағы өлім, сиреналардың жарығы

Басқыншылар жолға түсті

Бірнеше секундта бұл менің өміріме әсер етті

Ал бос орын менің отбасымда қалады

Тек оқ пен адам құлады

Ал оның бетінен жылау

Оған әсер етті

Гүлдер мен көз жас, және бірқатар розарийлер

Жақсы достар, қымбатты балалар

Мен оларды жолда сәтсіздікке ұшыраттым

Денесі боялған, киінген

Күміс жәшік пен төсек тартып жатқан адам

Мен өз денемнен қашқым келеді

қайта туылу, қайта өмір сүру

Менің жаным ауырмайды

Үміт үзу ғана қалды

менің қорапшамның ішінде