Вечерняя сказка - Георгий Менглет

Я целый день бродил в лесу.

Смотрю — уж вечер на носу,

На небе солнца больше нет,

Остался только красный след.

Примолкли ели.

Дуб уснул.

Во мгле орешник потонул.

Затихла сонная сосна.

И наступила тишина:

И клёст молчит, и дрозд молчит,

И дятел больше не стучит.

Вдруг слышу — ухнула сова,

Да так, что вздрогнула листва:

— Уху!

Уходит время зря,

Потухла на небе заря.

Давай утащим крикуна,

Пока не вылезла луна.-

Другая буркнула в ответ:

— Я не доела свой обед.-

И снова первая: — Уху!

Ты вечно мелешь чепуху!

Мы не успеем долететь:

Ведь могут двери запереть.

Бросай обед, летим сейчас,

Возьмём его, и кончен сказ.-

Раздвинул ветки я плечом

И крикнул: — Совы, вы о чём?

—

Почистив клюв, одна из них

Мне отвечала за двоих:

— На свете странный мальчик есть.

Он сам умеет кашу есть,

Линкор умеет рисовать

И злых собак дрессировать.

Но только скажут: «Спать пора»,

Он рёв заводит до утра:

«Не гасите

Огня,

Не просите

Меня,

Всё равно

Не усну,

Всю постель

Переверну,

Не желаю,

Не могу,

Лучше к совам

Убегу…»

Мы рассудили: так и так,

Раз этот маленький чудак

Ночами не желает спать,

Ему совёнком надо стать.

В дупло мальчишку принесём,

Пять страшных слов произнесём,

Дадим волшебную траву

И превратим его в сову.

Тут совы с места поднялись

И в тьму ночную унеслись.

Я знал, куда они летят,

Кого заколдовать хотят!

Ведь это Женька, мой сосед,

Ему пять с половиной лет,

А он все ночи напролёт

Кричит, буянит и ревёт:

«Не гасите

Огня,

Не просите

Меня,

Всё равно

Не усну,

Всю постель

Переверну,

Не желаю,

Не могу,

Лучше к совам

Убегу…»

Как этих сов опередить?

Как Женьку мне предупредить?

Никто не сможет мне помочь:

Совсем темно, настала ночь.

Тумана дымка поднялась,

На небе звёздочка зажглась…

Я дятла кинулся будить:

— Послушай, дятел, как мне быть?

Мой лучший друг попал в беду,

А я дороги не найду… —

Подумал дятел, помолчал

И головою покачал:

— Никак ума не приложу,

Слетаю мышку разбужу.-

Сейчас же прибежала мышь

И пропищала: — Что грустишь?

Ведь мой знакомый старый крот

Прорыл прямой подземный ход.

Ты можешь прямиком идти,

И не собьешься ты с пути.-

И, несмотря на темноту,

Бегом помчался я к кроту.

Но здесь опять ждала беда:

Ход шириною был с крота!

Ну как в дорогу я пущусь,

Когда я в нём не умещусь?

Придётся поверху брести.

Да как во тьме тропу найти?

Тут не помогут мне очки…

Но дятел крикнул: — Светлячки!

—

И прилетели светлячки,

Такие добрые жучки,

И сразу отступила мгла,

И я помчался как стрела,

Как скороход,

Как вертолёт,

Как реактивный самолёт!

Вот я и дома.

Раньше сов!

Обычный Женькин слышу рёв:

«Не гасите

Огня,

Не просите

Меня,

Всё равно

Не усну,

Всю постель

Переверну,

Не желаю,

Не могу,

Лучше к совам

Убегу…»

Я крикнул: — Женька, брат, беда!

Ведь две совы летят сюда!

Вот заварил ты кутерьму!

—

И всё я рассказал ему.

И Женька сразу замолчал,

Как будто в жизни не кричал.

И больше он по вечерам

Не поднимает тарарам.

Как только с4кажут: «Спать пора»,

Он засыпает до утра.

А совы по ночам не спят:

Капризных стерегут ребят.

Мен күні бойы орманда қыдырдым.

Қарасам - кеш мұрында,

Аспанда енді күн жоқ

Тек қызыл белгі қалды.

Шыршалар үнсіз қалды.

Емен ұйықтап қалды.

Қараңғыда жаңғақ батып кетті.

Ұйқысыз қарағай үнсіз қалды.

Ал үнсіздік орнады:

Ал айқыш үнсіз, ал молочница үнсіз,

Ал тоқылдақ енді қаққан жоқ.

Кенеттен мен үкінің дауысын естідім,

Жапырақтардың дірілдегені сонша:

— Уау!

Уақыт босқа кетті,

Аспанда таң атты.

Айқайшыны сүйреп апарайық

Ай шыққанша.-

Екіншісі жауап ретінде күңіренді:

«Мен түскі асымды аяқтамадым».

Тағы да біріншісі: - Уау!

Сіз үнемі бос сөз айтасыз!

Біз үлгермейміз:

Өйткені, олар есіктерді құлыптай алады.

Түскі асты таста, қазір ұшайық

Алайық, әңгіме бітті.

Мен иығыммен бұтақтарды бөлдім

Сонда ол: - Үкілер, не айтып тұрсыңдар?

—

Тұмсықты тазартқаннан кейін, олардың бірі

Мен екіге жауап бердім:

Дүниеде біртүрлі бала бар.

Оның өзі ботқа жеуді біледі,

Жауынгерлік кеме сурет сала алады

Және зұлым иттерді үйретіңіз.

Бірақ олар тек: «Ұйқы уақыты келді», - дейді.

Таң атқанша айқайлайды:

«Өшірме

өрт,

сұрама

Мен,

Бәрі бір

Мен ұйықтамаймын

Бүкіл төсек

Мен аударамын

Мен қаламаймын

Істей алмаймын,

Үкілер үшін жақсырақ

Мен қашып кетемін...»

Біз дәлелдедік: солай және солай,

Бұл кішкентай оғаштан бері

Түнде ұйықтағысы келмейді

Ол үкі болуы керек.

Біз баланы шұңқырға әкелеміз,

Бес қорқынышты сөз айтайық,

Сиқырлы шөп берейік

Және оны үкіге айналдырыңыз.

Мұнда үкілер орындарынан көтерілді

Олар түннің қараңғылығына апарылды.

Мен олардың қайда бара жатқанын білдім

Олар кімді сиқырлағысы келеді?

Өйткені, бұл менің көршім Женя,

Ол бес жарым жаста

Ал ол түні бойы

Айқайлар, ашулар және айқайлар:

«Өшірме

өрт,

сұрама

Мен,

Бәрі бір

Мен ұйықтамаймын

Бүкіл төсек

Мен аударамын

Мен қаламаймын

Істей алмаймын,

Үкілер үшін жақсырақ

Мен қашып кетемін...»

Бұл үкілерден қалай озып кетуге болады?

Женяға қалай ескертуге болады?

Маған ешкім көмектесе алмайды

Мүлдем қараңғы, түн.

Тұман көтерілді,

Аспанда бір жұлдыз жанды...

Мен тоқылдақты оятуға асықтым:

«Тыңдашы, тоқылдақ, мен не істеуім керек?

Менің ең жақын досым қиыншылықта

Ал мен жол таба алмаймын...

Тоқылдақ ойлады, үндемеді

Және басын изеп:

- Мен оған ойым жоқ

Мен тышқанды оятамын.-

Енді бір тышқан жүгіріп келді

Ал ол дірілдеп: - Неге көңілсізсің?

Өйткені, менің досым ескі мең

Тікелей жерасты өткелін қазды.

Сіз тура жүре аласыз

Ал сен адаспайсың.-

Және қараңғылыққа қарамастан

Мен мольге жүгірдім.

Бірақ мұнда тағы қиындық күтті:

Қозғалыс мольмен кең болды!

Ал, жолға қалай барамын,

Мен оған қашан сыймаймын?

Сіз шыңға көтерілуіңіз керек.

Бірақ қараңғыда жолды қалай табуға болады?

Көзілдірік маған көмектеспейді...

Бірақ тоқылдақ: «От бляшектері!» деп дауыстады.

—

Ал от жағалары келді

Мұндай жақсы қателер

Қараңғылық бірден басылды,

Ал мен жебедей жүгірдім

Жүгіруші сияқты

Тікұшақ сияқты

Реактивті ұшақ сияқты!

Міне, мен үйдемін.

Бұрынғы үкілер!

Қарапайым Жеңкін айқай естиді:

«Өшірме

өрт,

сұрама

Мен,

Бәрі бір

Мен ұйықтамаймын

Бүкіл төсек

Мен аударамын

Мен қаламаймын

Істей алмаймын,

Үкілер үшін жақсырақ

Мен қашып кетемін...»

Мен айқайладым: - Женя, аға, бәле!

Өйткені мұнда екі үкі ұшып келеді!

Міне, сіз тәртіпсіздік жасадыңыз!

—

Ал мен оған бәрін айттым.

Женя бірден үнсіз қалды,

Өмірінде айқайлап көрмегендей.

Ол кешке көбірек

Қошқар өсірмейді.

Олар: «Ұйықтау уақыты келді» дегенде,

Таңертеңге дейін ұйықтайды.

Ал үкілер түнде ұйықтамайды

Қапшыл жігіттер күзетіледі.