Свет погаснувшей звезды - Георгий Колдун

Эй, кто-нибудь слышал

Сказку о том, что любовь никогда не умрет

Смотри, солнце все ниже

Плавит лучом убегающий вдаль горизонт

Мы видим чужие сны

Дети чужой войны

Мама, я не знал, что это все не бесконечно

Наши корабли уже без нас уходят вдаль

Догоняя солнце, улетают, не прощаясь, наши птицы

Разрывая неба вечного вуаль

Нет, время не лечит

Самообман, протяженностью в тысячи лет

Молчи, обними меня крепче

Мы стали похожи на вырезки старых газет

Нам снятся другие сны

Где абсолютно иные мы

Мама, я не знал, что это все не бесконечно

Наши корабли уже без нас уходят вдаль

Догоняя солнце, улетают, не прощаясь, наши птицы

Разрывая неба вечного вуаль

Мама, я не знал, что наше небо нас не слышит

Всем нашим молитвам суждено стать каплями воды

Что если любовь — всего лишь сказка, придуманная когда-то

Прощальный свет давно погаснувшей звезды

Эй, біреу естіді ме

Махаббат ешқашан өлмейтін ертегі

Қараңызшы, күн азайып барады

Алысқа қарай қашқан көкжиекті ерітеді

Біз басқа адамдардың армандарын көреміз

Басқа соғыстың балалары

Анашым, мен мұның бәрі шексіз емес екенін білмедім

Біздің кемелер бізсіз кетіп жатыр

Күнді қуып жеткен құстарымыз қоштаспастан ұшып кетеді

Мәңгілік перденің аспанын жырту

Жоқ, уақыт емдемейді

Өзін-өзі алдау, мыңдаған жылдарға созылған

Тыныш, мені қатты ұста

Біз ескі газет қиындыларына ұқсап кеттік

Басқа да армандарымыз бар

Біз мүлде басқа жерде

Анашым, мен мұның бәрі шексіз емес екенін білмедім

Біздің кемелер бізсіз кетіп жатыр

Күнді қуып жеткен құстарымыз қоштаспастан ұшып кетеді

Мәңгілік перденің аспанын жырту

Анашым, аспанымыз бізді естімейтінін білмедім

Біздің барлық дұғаларымыз су тамшылары болу үшін жазылған

Махаббат бір рет ойлап тапқан ертегі болса ше?

Ұзақ сөнген жұлдыздың қоштасу жарығы