Hoer Van De Zeven Hemelen - Fluisterwoud

Mantel vol gaten, donker en grauw

Een loense grijns als van de volmaakte rabauw

Hij strompelt vooruit en steunt op zijn stok

Tegen de mensheid koesterend een vreselijk wrok

De wormen sluimeren waar hij is geweest

De lijken smaken hen nog wel het meest

Levensgeesten zijn als de dood voor hem

Verzwinden bij het gekraak van zijn fluisterende stem

De plaeghdraegher verkneukelt zich, dit was zijn laatste wens

Alweer een gehucht gezuiverd, van die walgelijke mens

Plaeghdraegher was hier en heeft hen aanschouwd

Stinkende etter rond kadavers ijskoud

De ratten zijn vertrokken, ze volgen hun heer

In het volgende dorp halen ze meer

Тесіктерге толы плащ, қою және сұр

«Мінсіз рабау» сияқты жымиған күлімсіреу

Ол алға сүрініп, таяғына сүйенеді

Адамзатқа деген қорқынышты өшпенділік

Ол болған жерде құрттар ұйықтап жатыр

                                                                                |

Өмір рухтары ол үшін өліммен тең

Оның сыбырлаған дауысынан айырылып қал

Деплейдрегер, бұл оның соңғы тілегі болды деп қуанады

Сол жиіркенішті адамнан тағы бір ауыл тазартылды

Плагдрегер осында болды және оларды көрді

Мәйіттердің айналасындағы сасық ірің мұздай суық

Егеуқұйрықтар кетіп қалды, олар қожайындарына ереді

Келесі ауылда олар көбірек алады