O Sacred Head, Now Wounded - Fernando Ortega

O sacred head now wounded

With grief and shame way down

Now scornfully surrounded

With thorns thine only crown

How art thou pale with anguish

With sore abuse and scorn

How does that visage languish

Which once was bright as morn

What language shall I borrow

To thank thee dearest man?

For this, thy dying sorrow

Thy pity without end

O make me thine forever

And should I fainting be

Lord, let me never, ever

Outlive my love to thee

О қасиетті бас енді жараланған

Қайғы мен ұятпен

Енді мысқылмен қоршалған

Жалғыз тәжің тікенді

Қайғыдан бозарып кеткенсің

Ащы қорлаумен және мысқылмен

Бұл жүзі қалай әлсірейді

Бір кездері таңғы жарық болатын

Мен қай тілден алайын

Сізге рахмет айту үшін бе?

Бұл үшін, сенің өлетін қайғың

Өкініштісі шексіз

О мені мәңгілік өзіңдікі ет

Мен есінен танып қалуым керек пе?

Тәңірім, маған ешқашан, ешқашан  рұқсат етпе

Саған деген махаббатымнан асып кет