Белый снег за окном - Евгений Росс

Белый снег за окном и на сердце не тает,

На холодном стекле и опалой листве;

Полевые цветы беспокойного мая,

Словно призрак разлуки, являются мне…

Я теперь ухожу от порога любимой,

Машет ветками вслед мне задумчивый сад:

Я вдали видел свет — этот свет негасимый,

Он дает мне надежду вернуться назад…

Не горюй, не грусти — я слезинки не стою!

Расставанье — залог нашей встречи вдали…

Как бы ни было там, только верь, что весною

Прилетают к тебе от меня журавли…

Терезенің сыртындағы ақ қар жүректе ерімейді,

Суық әйнек пен құлаған жапырақтарда;

Тынымсыз мамырдың жабайы гүлдері,

Олар маған бөлінудің елесі сияқты көрінеді ...

Мен енді сүйгенімнің табалдырығын аттаймын,

Менен кейін бұтақтарды бұлғап ойлы бақ:

Мен алыстан жарық көрдім - бұл жарық сөнбейді,

Ол маған оралуға үміт береді ...

Мұңайма, мұңайма – Мен көз жасыма да татымаймын!

Қоштасу - алыстағы кездесуіміздің кілті ...

Қандай болса да, көктемде соған сеніңіз

Менен саған тырналар ұшады...