Son of Man - Enthroned

Come nigh, come away, I’ll soon see if you’ll obey!

God’s high king and God’s high priest shall plant their glories in your breast

If Calaphas you will obey, if Herod you with blood prey

Feed with the sacrifice, and be obedient, fall down, worship me

I come, your king and God, to seize what God smiters with disease?

The prince of this world I am, bound in his chain

Bursting forth, furious ire, a chariot of fire

Throughout the land I took my course and traced diseases to their source

I curse those trampling down hypocrisy

There gates of death let in the day

'Till he had nailed «it» to the cross

He took on sin in the virgin’s womb

And put it off on the cross

To be worshipped by the church of Rome

But I am the son of man;

the light bearer

Falling down to the abyss

He sank into the shadows

Eyes staring in silence

As the falling star stood

On two scorched feet holding a torch

In his shameless brilliance and glory

The son of the dawn presents his fire to the mortals

The sons of Adam became the sons of Cain

The dark cult of the human soul begins

The love of knowledge before love for the gods

A black wave rose to the glorious heavens

Where the human stare took its stars away

The light bearer, he wider at every moment

Melted the monster, frozen in embers

The spectrum was no longer

Hailing us from beasts to men, we cried: «Hail Lucifer!»

Mankind radiated in vain

Extinguishing the stars in heaven

Heed came out of man and went up to God

Murder, lusts and laughter rang

As the sons of knowledge blasted their parent like a torch

«All Hail Lucifer!»

Hail!

Жақын кел, кет, мен сенің мойынсұнатыныңды көремін!

Құдайдың бас патшасы мен бас діни қызметкері сенің кеудеңе олардың даңқын қондырады

Егер Калафа болса, мойынсұнарсың, Ирод сені қанды олжа болса

Құрбандықпен тамақтандыр, мойынсұн, құлап, маған табын

Мен, патшаң және Құдайым, Құдайдың шлемеушілері аурумен не нәрсеге итермелеймін?

Мен оның тізбегіне байланған бұл әлемнің ханзадасымын

Жарылып, қаһарлы қаһар, отты арба

Мен бүкіл жер барысында мен өз курстарымды және ауруларды өз көздеріне байладым

Екіжүзділікті таптап жатқандарға қарғыс айтамын

Күндізгі уақытта өлімнің қақпалары кіреді

Ол крестке «оны» шегелегенше

Ол қыздың құрсағында күнә жасады

Және оны крестке қойыңыз

Рим шіркеуіне тағзым ету

Бірақ мен адамның ұлымын;

жарық тасымалдаушы

Тұңғиыққа құлау

Ол көлеңкеге батып кетті

Үнсіз қадалған көздер

Құлаған жұлдыз тұрғанда

Шырақ ұстаған екі күйіп кеткен аяқпен

Оның ұятсыз жарқырауы мен даңқы

Таң перзенті өз отын адамзатқа сыйлайды

Адамның ұлдары Қабылдың ұлдары болды

Адам жанының қараңғы культі басталады

Тәңірлерге деген сүйіспеншіліктен бұрын білімге деген сүйіспеншілік

Керемет аспанға қара толқын көтерілді

Адамның көзқарасы жұлдыздарын алып кеткен жерде

Жарық беруші, ол әр сәтте кеңейеді

Шоқта қатып қалған құбыжықты ерітті

Спектр енді болмады

Бізді хайуаннан адамға                            : «Сәлем, Люцифер!» — деп  айқайладық.

Адамзат бекер нұрға бөленді

Аспандағы жұлдыздарды сөндіреді

Хед адамнан шығып, Құдайға  көтерілді

Кісі өлтіру, нәпсіқұмарлық пен күлкі естілді

Білімнің ұлдары ата-анасын алаудай лаулағандай

«Сәлеметсіз бе Люцифер!»

Сәлем!