Весна - Егор Летов, Сергей Летов

За весной пролетела весна

Годы службы моей пролетели

Возвращаюсь с вокзала домой

В сапогах и солдатской шинели.

Не узнал свой поселок родной

Тополя, что садил, повзрослели

И не знаю, что стало со мной

Две слезинки скатились с шинели.

А бабушка, которой семьдесят лет

Стук услышав, кричит из-за двери:

«Дома матери нет,

И чужим открывать я не буду!»

А на танцах девчонка моя

Вдруг увидев меня, растерялась

Потому что так мало ждала

И с другим уже парнем встречалась.

Көктемнен кейін көктем ұшты

Қызмет еткен жылдарым зымырап өтті

Вокзалдан үйге қайту

Етік пен солдат пальтосында.

Туған ауылымды танымадым

Мен еккен теректер жетілді

Ал маған не болғанын білмеймін

Шинелден екі жас ағып түсті.

Ал жетпіске келген әжей

Тақылдаған дыбысты естіп, есіктің ар жағынан айқайлайды:

«Анам үйде жоқ,

Мен оны бейтаныс адамдарға ашпаймын!»

Ал биде қызым

Кенет мені көріп, абдырап қалды

Өйткені мен аз күттім

Ал мен басқа жігітпен таныстым.