Sandlerkönig Eberhard - EAV

Ein wahrer Musterknabe

War der Eberhard,

Nach Schwiegermutterart

Im Kirchenchor und als Student stieg er steil empor,

Bis er sein Herz verlor.

Ihr Name der war Julia, sie brach ihm das Herz,

Doch als sie ihn dann verließ,

Warf er sein junges Leben abgrundwärts.

Schon bald sah man den Eberhard,

Das Auge rot, die Leber hart,

Immer tiefer in die Gosse sinken.

Sein äußeres war dubios, arbeits- und auch obdachlos

War er, und fing schon langsam an zu stinken.

Doch ganz egal wie tief er fiel

Der Eberhard verfiel mit Stil,

Er war ein Sandler ganz besond’rer Art.

Der einzige von Südbahnhof,

Der statt Fusel Glühwein soff,

Das war der Sandlerkönig Eberhard.

Legt er im Park sich nachts zur Ruh',

Deckt er sich mit dem Spiegel zu,

Und traurig denkt er an die Zeit zurück.

Er schaut sich des Foto an,

Des er kaum noch halten kann,

Die Julia, die war sein ganzes Glück.

Chorus:

Er war der Sandlerkönig, er war wie der Wein,

Ein Vagabund, oh bell’amore, so echt und rein.

Er war der Sandlerkönig, er war wie der Wein,

Doch wie bei Romeo und Julia:

Es hat nit sollen sein.

Der Sandlerkönig Eberhard macht vor dem Tresen an Spagat,

Da sieht er plötzlich eine Sandlerin.

Obwohl sie nicht nach Flieder richt,

Der Eberhard gleich niederbricht,

Es zieht ihn einfach magisch zu ihr hin.

Er sagt zu ihr: «Pardon Madam,

Kann i a Zigaretten ham»

Und er schenkt ihr einen tiefen Blick.

Auf einmal schreit er, «Jessas na,

Meiner Seel', die Julia»

Es ist Liebe auf den letzten tschick.

Chorus

Die beiden soffen Hand in Hand,

Im Glücksrausch alles durcheinand':

Fusel, Spiritus und Methanol.

Doch die Feier währt nur kurz,

Die Juli kriegt an Lebersturz,

Rülpst, und sagt dem Dasein lebewohl.

Der Eberhard rief «Liebste nein,

Willst du nicht, will auch ich nicht sein!»

Und nimmt den Todessaft aus ihrer Hand.

Weil ihm im Leben nichts mehr bleibt,

Hot er sich mit dem Rest entleibt

Wos waß i, villeicht san’s jetzt beinond'!

Chorus

Nana…

Es hat nit soll’n sein!

Chorus

(Fade out…)

Нағыз үлгілі жігіт

Эберхард болды

Ене стилі

Шіркеу хорында және студент кезінде ол күрт көтерілді,

Жүрегінен айырылғанша.

Оның есімі Джулия еді, ол оның жүрегін жаралады

Бірақ ол оны тастап кеткенде

Жас өмірін тұңғиыққа лақтырды.

Көп ұзамай біреу Эберхардты көрді,

Көз қызыл, бауыр қатты,

Шұңқырға тереңірек және тереңірек батырыңыз.

Оның сыртқы түрі күмәнді, жұмыссыз, сонымен қатар үйсіз болды

Ол болды және ақырындап сасып бастады.

Бірақ ол қанша тереңдікке құлағанымен

Эберхард стильден айырылды,

Ол Сандлердің өте ерекше түрі болды.

Сюдбахнхофтан жалғыз,

Ішімдіктің орнына глинтлиновый шарап ішкен,

Бұл Сандлер королі Эберхард болатын.

Түнде демалу үшін саябақта жатса,

Айнамен жабылса,

Және өкінішке орай ол уақытты еске түсіреді.

Ол фотоға қарап,

ол әрең ұстай алады

Джулия оның бақыты болды.

хор:

Ол Сэндлер патшасы болды, ол шарап сияқты болды

Қаңғыбас, о, Белл амор, соншалықты шынайы және таза.

Ол Сэндлер патшасы болды, ол шарап сияқты болды

Бірақ Ромео мен Джульетта сияқты:

Бұлай болу керек емес еді.

Sandlerkönig Eberhard тепе-теңдікті есептегіштің алдында орындайды,

Сосын кенет құм салатын адамды көреді.

Ол сиреньдің иісі болмаса да,

Эберхард бірден бұзылады,

Бұл оны сиқырлы түрде өзіне қарай тартады.

Ол оған: «Кешіріңіз ханым!

Темекі шегуге бола ма?

Және ол оған терең көзқараспен қарайды.

Кенет ол айқайлап: «Джесса жақсы,

Менің жаным, Джулия»

Бұл соңғы кездегі махаббат.

хор

Екеуі қол ұстасып ішіп,

Барлығы шаттықпен араласып кетті:

фузель, спирт және метанол.

Бірақ мереке ұзаққа созылмайды

Шілдеде бауыр жеткіліксіздігі пайда болады,

Бармен қоштасыңыз.

Эберхард: «Қымбаттым жоқ,

Сен қаламасаң, мен де болғым келмейді!"

Және оның қолынан өлім шырынын алады.

Өйткені оның өмірде ештеңесі қалмаған,

Ыстық ол қалғандарымен бірге өзін тастады

Мен не білдім, бәлкім қазір жақсы шығар!

хор

Ал...

Бұлай болу керек емес еді!

хор

(Өшіру...)