Едем из Гоа - Джи Вилкс / G Wylx, Триагрутрика

Вот, мы приехали с ГОА, и че тут по чем, а?

В Москве не осень.

А чё?

А что-то серое с дождем.

А!

Облом и обсер, мы трем обо всем,

Плывем в лужах карасем, в восемь уже косит в сон.

Ёу!

И сбросив свой капюшон, словно груза мешок,

Забросив полтишок на посошок и на горшок.

С неба порошок, а мне и тут хорошо.

За стенкой поет Элтон Джон, а он ведь грува не лишен.

Чтобы еще раз я пошел в tour-shop?

Да ни за что!

И чтобы, как пижон на визовый режим?

No!

В кожаной сумке на колесиках шмоток мешок,

Шлепок и шорт, парашюта бошек и шпрот.

В море большом, я — просто маленький плот над душой.

Мне ближе двор, что я нашел, когда был малышом.

И пусть дух катакомб, зато ближе пешком,

Прощай, недешевый город, где все хорошо.

— Едем из ГОА!

— Ну, и как?

— Все сожгли нах!

— Все прожгли?

— Да, ну так мы зажгли, вах!

Чистоган, хоть река не океан, это жесть, брат.

Я пакую чемодан.

— Едем из ГОА!

— Ну, и как?

— Ничего так.

— Что с плечом, брат?

— Я тут не при чем, брат!

Мне домой надо, там уже зима, мрак.

Это так круто, это прям ништяк, брат.

Те же гаражи, те же этажи,

Заснеженные крыши дышат свежестью горных вершин.

Я не знаю, как выжить в Париже, я там не жил.

Вижу лишь то, что я вижу.

«Жека, так и напиши».

Не кипишуем, ровно дышим, да, братишка, это — наша жизнь.

Мы прожигаем минуты, потом спешим.

Бывает, даже в своих ближних мы не видим души, и мы бежим.

Так паршиво от ошибок и лжи.

Я возвращаюсь в свой город, я открываю балкон,

Четыре тысячи оборотов снова крутит мотор.

Снова повтор образов и форм,

Тот же двор, тот же район, тот же дом.

— Ну, и как?

— Ну, я рад, брат, едем из ГОА!

— Ну, так как?

— Да, ништяк!

— Ну, прости уж, но мне ближе слякоть, чем пляж, гашик, чем хаш.

Наш экипаж пакует багаж, бон вояж.

Машет с крыш десятиэтажных башен.

— Едем из ГОА.

— Ну, так как?

— Да, ништяк!

— Ну, прости уж, но мне ближе слякоть, чем пляж,

Гашик, чем хаш, хотя ниче пейзаж, красивый загорелый беляш,

Но мы в Челябу, на наш микраж.

ГОА!

Ну, пока!

Последний бокал и и в облака.

Не больше питяка на дне кошелька.

В руках рюкзак, сок, фары на глазах,

Песок в трусах засох.

Нет, это был не сон, на всю пляжный музон.

Солнце над горизонтом, Отдых без тормозов.

Теплый ветер в лицо.

Шорты, сланцы, кольцо —

Образцовое говнецо.

— Ну, че, и как?

— Да ништяк, а на родине, сейчас, скажем так:

Скрипучий дубак, черные сугробы, злые голодные копы,

Тяжелое свинцовое небо, суровый рэпак.

Две недели безделья пулей пролетели.

Под Ачидабу заметали лютые метели.

Повидали не только стены отелей,

Что хотели ели, спали сколько хотели.

Две недели безделья пролетели,

Пока Челябу заметали метели.

Повидали не только стены отелей,

Что хотели пили, вставали, когда хотели.

Go, go, go ГОА!

В песке нога,

Нам домой уже пора обратно, ждут дела.

Самолеты-перелеты, этот как игра,

Мы в баланде на Челябой смаляга-берега.

Муз подключаю, Челяба раскачала.

Заезжаю во двор, как будто все сначала.

Тачки валят, сабвуфер перепонки продувает.

За спиной салют — это для меня Челяба взрывает.

По ходу так встречает, от души всей желает.

На ГОА, бывает уезжаю, отдыхаю.

Как в раю хожу, и это понимаю.

Буду там опять, искупаюсь, даже не бухаю.

Это про ГОА пар, два Джи, ТГК,

Танцевальные мотивы, пошатнулись города.

Борода расшевелилась от индийского ветра,

Пора домой уже, в челябинские гетто.

Мы идем из ГОА обратно,

Аккуратно отдохнули, не оставив в своей карме пятна.

Пока, Бага, по стенке плачет тага.

По Дита стрит идем на байках бандой, нам так надо.

Я под баньяном скручивал ловко скруджи,

Сила природы здоровается прям тут же.

«Эй, мэн, вотсап?»

— кричу я дрэдастому расте,

И по традиции беру себе браслет на счастье.

Нам остыть, тебе прямиком с Гималаев,

Старый стиль в новой форме от прежних хозяев.

Сегодня наш любимый день, спасибо, море!

Спасибо, солнце, спасибо, воздух и земля!

Прискакала лошадь, тихо уползла змея.

Я фаяманю доброго чилома за землян,

Чтоб ярким пламенем пылал пыльный Бабилан.

— Едем из ГОА!

— Ну, и как?

— Все сожгли нах!

— Все прожгли?

— Да, ну так мы зажгли, вах!

Чистоган, хоть река не океан, это жесть, брат.

Я пакую чемодан.

— Едем из ГОА!

— Ну, и как?

— Ничего так.

— Что с плечом, брат?

— Я тут не при чем, брат!

Мне домой надо, там уже зима, мрак.

Это так круто, это прям ништяк, брат.

— Едем из ГОА!

— Ну, и как?

— Все сожгли нах!

— Все прожгли?

— Да, ну так мы зажгли, вах!

Чистоган, хоть река не океан, это жесть, брат.

Я пакую чемодан.

— Едем из ГОА!

— Ну, и как?

— Ничего так.

— Что с плечом, брат?

— Я тут не при чем, брат!

Мне домой надо, там уже зима, мрак.

Это так круто, это прям ништяк, брат.

Сонымен, біз GOA-дан келдік, оның мәні неде, иә?

Мәскеуде күз емес.

Не?

Және жаңбырмен сұр түсті нәрсе.

ЖӘНЕ!

Бампер және бақылаушы, біз бәрі туралы сөйлесеміз,

Біз мөңке балығы сияқты шалшықтарда жүземіз, сегізде біз армандаймыз.

Йо!

Ал капюшоныңызды жүк салынған қап сияқты лақтырып тастаңыз,

Жарты ыдысты жолға, қазанға лақтыру.

Аспаннан ұнтақ, бірақ мен мұнда да жақсы сезінемін.

Элтон Джон қабырғаның артында ән айтады және ол ойықсыз емес.

Сонда мен тағы да тур-дүкенге барамын ба?

Иә, бекер!

Ал, визалық режимдегі жігіт сияқты ма?

Жоқ!

Дөңгелектегі былғары сөмкеде, киім сөмкесінде,

Шапалақ пен шорт, парашют бастары мен шпраттар.

Үлкен теңізде мен жанның үстіндегі кішкентай салмын.

Мен бала кезімде тапқан аулаға жақынырақпын.

Катакомбалардың рухы болсын, бірақ жаяу жақынырақ,

Қош бол, бәрі жақсы болған қымбат қала.

- Біз GOA-дан кетеміз!

- Қалай екен?

- Олар бәрін өртеп жіберді!

-Олар бәрін өртеп жіберді ме?

- Иә, жарайды, біз жағып жібердік, уах!

Чистоған, өзен мұхит болмаса да, қатал, ағайын.

Мен чемоданымды жинап жатырмын.

- Біз GOA-дан кетеміз!

- Қалай екен?

- Жақсы.

— Иығында не бар, аға?

– Менің оған қатысым жоқ, аға!

Мен үйге баруым керек, қазір қыс, қараңғылық.

Мынау өте керемет, мынау тіке нишяк, ағайын.

Сол гараждар, бірдей қабаттар

Қар басқан шатырлар тау шыңдарының балғын тынысын алады.

Мен Парижде қалай өмір сүретінімді білмеймін, мен онда тұрмадым.

Мен көргенімді ғана көремін.

— Джека, солай жаз.

Қайнатпаймыз, біркелкі дем аламыз, иә, ағайын, бұл біздің өміріміз.

Біз минуттарды күйдіреміз, содан кейін асығыңыз.

Көршілерімізде де жанды көрмей, жүгіретініміз болады.

Қателіктер мен өтіріктерден соншалықты жаман.

Мен өз қаламға ораламын, мен балкон ашамын,

Төрт мың айналым қозғалтқышты қайтадан айналдырады.

Суреттер мен пішіндердің қайталануы,

Бір аула, бір аудан, бір үй.

- Қалай екен?

– Жарайды, аға, біз ГОА-дан барамыз!

-Ал, қалай?

- Иә, ништяк!

- Жарайды, кешіріңіз, бірақ маған жағадан гөрі лай жақын, хэштен гашик жақын.

Біздің экипаж багажды жинауда, жақсы сапар.

Он қабатты мұнаралардың төбесінен бұлғау.

— Біз ГОА-дан барамыз.

-Ал, қалай?

- Иә, ништяк!

- Кешіріңіз, бірақ жағажайдан гөрі шалшық маған жақынырақ,

Хешке қарағанда Хасик, пейзаж жақсы, әдемі күйген беляш,

Бірақ біз Челябада, мираждамыз.

GOA!

Сау бол!

Соңғы стақан және бұлттарға.

Әмиянның түбінде енді сусын жоқ.

Қолында рюкзак, шырын, көзге фаралар,

Шорттағы құм кепкен.

Жоқ, бұл бүкіл жағажай музыкасы үшін арман емес еді.

Күн көкжиектен, Тежеусіз демалу.

Бетінде жылы жел.

Шорттар, шиферлер, сақина -

Үлгілі сұмдық.

- Ал, не, қалай?

– Иә, ништяк, бірақ отанында, енді мынаны айтайық:

Сықырлаған емен, қара қар үйінділері, ашулы аш полицейлер,

Ауыр қорғасын аспаны, қатал қайта оралу.

Екі апталық бос уақыт оқтай ұшып өтті.

Ачидабаның астын қатты боран соқты.

Біз қонақүйлердің қабырғаларын ғана емес,

Олар қалағанын жеді, қалағанынша ұйықтады.

Екі апта бос уақыт өтті,

Челябаны қарлы боран басып жатқанда.

Біз қонақүйлердің қабырғаларын ғана емес,

Олар қалағанын ішетін, қалаған кезде тұрды.

Жүр, жүр, GOA!

Аяқ құмда

Үйге кететін уақыт келді, істер күтіп тұр.

Ұшатын ұшақтар, бұл ойын сияқты

Біз Челябай Смаляға-жағалауында қамырдамыз.

Мен музаларды қосамын, Челяба селк етті.

Бәрі қайтадан басынан өткендей, мен аулаға кіремін.

Арбалар құлады, сабвуфер мембраналар арқылы үрлеуде.

Артымда отшашулар - бұл мен үшін жарылған Челяба.

Жолда осылай кездесіп, шын жүректен тілек айтады.

Кейде мен GOA-ға барамын, мен демаламын.

Мен жұмақта жүргендеймін, мен оны түсінемін.

Мен сонда тағы боламын, жүземін, тіпті ішпеймін.

Бұл GOA жұптары, екі G, THC,

Би өрнектері, қалалар тербеледі.

Үнді желінен сақал қозғалды,

Үйге, Челябі геттоларына баратын кез келді.

Біз GOA-дан қайтамыз,

Кармамызға дақ қалдырмай, мұқият демалдық.

Әзірше, Баға, таға қабырғада жылап отыр.

Біз Дита көшесімен велосипедпен бандамен жүреміз, бізге солай керек.

Мен баньян ағашының астына скругиді ептілікпен айналдырдым,

Табиғаттың құдіреті сізді дәл сол жерде қарсы алады.

- Эй, жігіт, ватсап?

- Мен қорқынышты өсуге айқайлаймын,

Ал дәстүр бойынша мен бақыт үшін білезік аламын.

Суытайық, Гималайдан турасың,

Бұрынғы иелерінен жаңа пішіндегі ескі стиль.

Бүгін біздің сүйікті күніміз, рахмет, теңіз!

Рахмет күн, рахмет ауа мен жерге!

Жылқы шабады, жылан ақырын жорғалап кетті.

Мен жердегілерге жақсы хиломды фаяман,

Солайша шаң басқан Бабилан жарқыраған жалынмен жалындады.

- Біз GOA-дан кетеміз!

- Қалай екен?

- Олар бәрін өртеп жіберді!

-Олар бәрін өртеп жіберді ме?

- Иә, жарайды, біз жағып жібердік, уах!

Чистоған, өзен мұхит болмаса да, қатал, ағайын.

Мен чемоданымды жинап жатырмын.

- Біз GOA-дан кетеміз!

- Қалай екен?

- Жақсы.

— Иығында не бар, аға?

– Менің оған қатысым жоқ, аға!

Мен үйге баруым керек, қазір қыс, қараңғылық.

Мынау өте керемет, мынау тіке нишяк, ағайын.

- Біз GOA-дан кетеміз!

- Қалай екен?

- Олар бәрін өртеп жіберді!

-Олар бәрін өртеп жіберді ме?

- Иә, жарайды, біз жағып жібердік, уах!

Чистоған, өзен мұхит болмаса да, қатал, ағайын.

Мен чемоданымды жинап жатырмын.

- Біз GOA-дан кетеміз!

- Қалай екен?

- Жақсы.

— Иығында не бар, аға?

– Менің оған қатысым жоқ, аға!

Мен үйге баруым керек, қазір қыс, қараңғылық.

Мынау өте керемет, мынау тіке нишяк, ағайын.