Надежда - Drobinin

Когда мечта готова раствориться,

Когда слова звучат как пустота,

Ты веришь в то, чему уже не сбыться.

Надежда слепо верит в чудеса.

И каждое мгновенье бесконечно,

Оценка мыслей тянет в никуда.

И памяти синонем нашей — вечность.

Как жаль, что слово как вода.

И надежда, и мечта — это ты.

Теплый свет среди зимы, сладкий сон.

Для меня ты ангел мой воплоти.

Ты ушла, а я все также влюблен.

И нет в раздумьях этих окончанья.

Кто знает этой повести итог?

В любви все также живо ожиданье,

Которое со мною лишь умрет.

И стихнут звуки музыки любимой,

И стрелки на часах замедлят бег.

Закрыв глаза, я вспомню твое имя

Ведь с ним закончился наш век.

Арман ерітуге дайын болғанда

Сөздер бос сияқты естілген кезде

Сіз енді орындалмайтын нәрсеге сенесіз.

Үміт ғажайыптарға соқыр сенеді.

Және әрбір сәт шексіз

Ойларды бағалау сізді ешқайда апармайды.

Ал біздің жадымыз мәңгіліктің синонимі.

Сөздің судай болғаны қандай өкінішті.

Үміт те, арман да сенсің.

Қыс ортасында жылы нұр, тәтті арман.

Мен үшін сен менің періштемсің.

Сен кетіп қалдың, мен әлі ғашықпын.

Ал бұл ойлардың шегі жоқ.

Бұл әңгіменің соңын кім біледі?

Махаббатта бәрі үмітпен өмір сүреді,

Бұл тек менімен бірге өледі.

Сүйікті музыканың үні басылады,

Ал сағаттың тілі жүгіруді баяулатады.

Көзімді жұмып, есіміңді есіме аламын

Өйткені, біздің жасымыз онымен бітті.