Aveva un bavero - Domenico Modugno

Nella sera fredda e scura

Presso il fuoco del camino

Quante storie quante fiabe

Raccontava il mio nonnino;

La più bella che ricordo

È la storia di un amore

Di un amore appassionato

Che felice non finì

Ed il cuore di un poeta

A tal punto intenerì

Che la storia di quei tempi

Mise in musica così:

Aveva un bavero color zafferano

E la marsina color ciclamino

Veniva a piedi da Lodi a Milano

Per incontrare la bella Gigogin

Passeggiando per la via

Le cantava mio dolce amor

Gigogin speranza mia

Coi tuoi baci mi rubi il cuor

Ma con altri del paese

In Piemonte fu mandato

E per essere vicino

Col suo cuore innamorato

Sopra l’acqua di una roggia

Che passava per Milano

Perché lei lo raccogliesse

Ogni dì posava un fior

Lei con ansia lo aspettava

Sospirando attorno amor

E bagnandolo di pianto

Lo stringeva forte al cuor

Lui saputo che il suo ritorno

Finalmente era vicino

Sopra l’acqua un fior d’arancio

Deponeva un bel mattino;

Lei, vedendo e indovinando

La ragione di quel fiore

Per raccoglierlo si spinse

Tanto tanto che cascò;

Sopra l’acqua, con quel fiore

Verso il mare se ne andò …

E anche lui, per il dolore

Dal Piemonte non tornò…

Lei lo attese fra le stelle

Su nel cielo stringendo un fior

E in un sogno di poesia

Si trovarono uniti ancor

Салқын және қараңғы кеште

Каминдегі от басында

Қанша әңгіме, қанша ертегі

Атам айтатын;

Менің есімде ең әдемі

Бұл махаббат хикаясы

Жалынды махаббаттан

Қандай бақыт бітпеді

Ал ақынның жүрегі

Осы кезде ол жұмсарды

Ол кездердің тарихы қандай

Ол оны музыкаға былай қойды:

Оның шафран жағасы болды

Және цикламен түсті фрак

Ол Лодиден Миланға жаяу келді

Әдемі Гигогинмен кездесу үшін

Көшеде серуендеу

Менің тәтті махаббатым оған ән салды

Гигогин менің үмітім

Сүйісулеріңізбен жүрегімді ұрлайсыз

Бірақ елдегі басқалармен

Ол Пьемонтқа жіберілді

Және жақын болу үшін

Сүйіспеншілікке толы жүрегімен

Канал суының үстінде

Милан арқылы өту

Оны алу үшін

Күн сайын гүл қояды

Ол оны тағатсыздана күтті

Махаббат төңірегінде күрсіну

Және оны көз жасымен шомылдыру

Ол оны жүрегіне мықтап ұстады

Ол қайтып оралатынын білді

Ол ақыры жақын болды

Судың үстінде апельсин гүлі

Ол бір тамаша таңды қойды;

Сіз көріп, болжап отырсыз

Бұл гүлдің себебі

Оны көтеру үшін ол итеріп жіберді

Оның құлағаны сонша;

Судың үстінде, сол гүлмен

Теңізге қарай кетіп қалды...

Ол да азап үшін

Ол Пьемонттан оралмады ...

Ол оны жұлдыздардың арасында күтті

Аспанда гүл ұстаған

Және поэзия туралы арманда

Олар қайтадан бірігіп кетті