Ныряй - Дарья Кумпаньенко, Крафт, Mr. M (Та / Сторона)

Первый Куплет: Дарья Кумпаньенко

На другом конце земли моё небо встретит,

Твоё солнце, что горит, но уже не греет.

Время — битое стекло, все мосты разводит,

Нет, не жду я ничего, знаю, всё проходит.

Я устала встречать поезда, что один за другим без тебя приходят,

За окном проплывут города, ты представь, сколько слов адресат не находят.

Еще одна ночь без тепла вписана в хронику знакомым почерком,

Свобода это или одиночество, взято за правило, я всё исправила.

Припев:

Ты ныряй в эту бездну без ключей и причин,

Не зачем, а лишь просто так.

И уже поздно, наверно, обещать и учить,

Мы летим, это музыка.

Ты ныряй, будто в море, это нежная, вечная,

Тихая простота.

Это, наверно, любовь, я задыхаюсь от ветра,

Но сдохну я от тебя.

Второй Куплет: Крафт

Кружится дым, они им дышат, им кажется проще,

Не помня ничего, упорно попросят о помощи.

Чтобы свои же раны зализать, им надо прыгать выше головы,

Кричать, убиваться и думать.

Им видеть себя среди рисованных картин,

Вот это мы, посмотри на мир, здесь каждый будто,

К чёрту миг, нам не нужен взрыв, сами того хотим.

Когда им нужно много алкоголя, нам хватает капли.

Капни в сердце своей души мне раскалённой малость,

К чёрту жалость, здесь без обязательств мы, без обстоятельств.

Да, мы неприметны, не враги с тобой давно, по сути,

Но вместе битья посуды — взрывы, пусть каждый осудит.

Каждый день в пути, мы в бегах, но нас не ищут власти,

Садимся в поезд: Вам куда?

Нам до ближайшей станции.

Ведь сердцу нужен вновь адреналин, я вовсе не один,

Но даже взрыв петард, увы, но не заводит сердце.

Переход:

Вместо тишины — аплодисменты камер,

Вместо чьих-то рук — под твоей дверью камень.

Тысячи сердец, что горят, могут не воспламенить,

Потушить, но в стороне она.

Вброд не перейти нам и не переплыть,

Со сломанным крылом сложно лететь, но возможно жить.

Эй, Солнце не уходит в закат,

Мы просто закрываем глаза.

Припев:

Ты ныряй в эту бездну без ключей и причин,

Не зачем, а лишь просто так.

И уже поздно, наверно, обещать и учить,

Мы летим, это музыка.

Ты ныряй в эту бездну без ключей и причин,

Не зачем, а лишь просто так.

И уже поздно, наверно, обещать и учить,

Мы летим, это музыка.

Ты ныряй, будто в море, это нежная, вечная,

Тихая простота.

Это, наверно, любовь, я задыхаюсь от ветра,

Но сдохну я от тебя.

Бірінші өлең: Дарья Кумпаненко

Жердің арғы шетінде менің аспаным кездеседі,

Сіздің күніңіз жанып тұр, бірақ енді жылымайды.

Уақыт сынған әйнек, ол барлық көпірлерді ашады,

Жоқ, мен ештеңе күтпеймін, мен бәрі өтетінін білемін.

Сенсіз бірінен соң бірі келетін пойыздарды қарсы алудан шаршадым,

Қалалар терезенің сыртында қалқып шығады, адресат қанша сөз таппайтынын елестетіп көріңіз.

Жылусыз тағы бір түн шежіреде таныс қолжазбамен жазылған,

Еркіндік пе, жалғыздық па, әдетте, мен бәрін жөндедім.

Хор:

Сіз бұл тұңғиыққа кілттер мен себептерсіз сүңгисіз,

Неге емес, дәл солай.

Ал уәде беріп, үйретуге кеш шығар

Біз ұшамыз, бұл музыка.

Сіз теңіздегідей сүңгисіз, ол нәзік, мәңгілік,

Тыныш қарапайымдылық.

Бұл махаббат шығар, желден тұншығамын,

Бірақ мен сенен өлемін.

Екінші өлең: Крафт

Түтін айналады, олар дем алады, оларға оңайырақ көрінеді,

Ештеңені есіне түсірмей, олар қыңырлықпен көмек сұрайды.

Өз жараларын жалау үшін олар бастарынан жоғары секіру керек,

Айқайлаңыз, өлтіріңіз және ойлаңыз.

Олар өздерін боялған суреттердің арасынан көреді,

Міне, әлемге қараңызшы, бәрі осында сияқты,

Қазіргі уақытта бізге жарылыс қажет емес, біз оны өзіміз қалаймыз.

Оларға көп ішімдік қажет болғанда бір тамшы бізге жетеді.

Жанымның жүрегіне маған аздап қызарып кетіңіз,

Өкініштісі, міне, біз ешқандай міндеттемесіз, жағдайсыз отырмыз.

Иә, біз көзге түспейміз, сенімен көптен бері жау емеспіз, шын мәнінде,

Бірақ ыдыс-аяқты сындырумен бірге - жарылыстар, бәрі айыптасын.

Күн сайын жолда біз қашамыз, бірақ билік бізді іздемейді,

Пойызға отырамыз: қайда бара жатырсың?

Біз ең жақын станцияға.

Ақыр соңында, жүрекке адреналин қажет, мен жалғыз емеспін,

Бірақ тіпті петардалардың жарылысы, өкінішке орай, жүректі айналдырмайды.

Өту:

Тыныштық орнына - камералардың шапалақтауы,

Есігіңнің астында біреудің қолының орнына тас бар.

Өртенген мыңдаған жүректер тұтанбауы мүмкін

Сөндіріңіз, бірақ ол алыс.

Біз жүзе алмаймыз және жүзе алмаймыз,

Қанаты сынғанмен ұшу қиын, бірақ өмір сүруге болады.

Ей, күн батпайды

Біз жай ғана көзімізді жұмамыз.

Хор:

Сіз бұл тұңғиыққа кілттер мен себептерсіз сүңгисіз,

Неге емес, дәл солай.

Ал уәде беріп, үйретуге кеш шығар

Біз ұшамыз, бұл музыка.

Сіз бұл тұңғиыққа кілттер мен себептерсіз сүңгисіз,

Неге емес, дәл солай.

Ал уәде беріп, үйретуге кеш шығар

Біз ұшамыз, бұл музыка.

Сіз теңіздегідей сүңгисіз, ол нәзік, мәңгілік,

Тыныш қарапайымдылық.

Бұл махаббат шығар, желден тұншығамын,

Бірақ мен сенен өлемін.