Kirjoitan - Dingo

Aavikolta tuulee, lyden saluunan ovet kii,

on nurkassa piano sen rell aaveet tanssivat balettii.

on seinn naulittu ss, naula on lpi sydmen,

ja min seison tss kun aaveet tarttuvat ksiini kuiskien.

Ne vievt mut baaritiskille tarjoten iloliemin,

juovun ja pyydn pianistia soittamaan svelmn,

jossa on tuuli ja vesi, niitty ja omenapuu, aavikon laidalta tuulee

on kaunista se mit muistoissain tapahtuu.

kirjoitan, seiniin autiotalojen, kirjoitan kuinka sinua tarvitsen,

kirjoitan rappukytvviin yksinisten.

kirjoitan, kirjoitan, kirjoitan.

saammun jaa uneksin intiaanista joka mua opettaa,

ett ihmisill on siivet ja rakastavaisilla luvattu maa,

tuo vanhaa intiaaninainen rukoilee unessa puolestani,

se sirottaa liekkeihin tuhkaa ja min nen sinun kasvosi edessni.

hern siihen kun saluunastani juoksee joku pois,

se ei ole aave joka mieltni kiusata vois.

min tiedn ett olit tll jossakin,

ei ole niitty eik vett joka omenapuutamme kaastelisi kauemmin.

kirjoitan, seiniin autiotalojen, kirjoitan kuinka sinua tarvitsen,

kirjoitan rappukytvviin yksinisten.

kirjoitan, kirjoitan, kirjoitan.

nyt kirjoitan, seiniin autiotalojen, kirjoitan kuinka sinua tarvitsen,

kirjoitan rappukytvviin yksinisten.

kirjoitan, kirjoitan, kirjoitan.

kirjoitan, kirjoitan, kirjoitan

Шөлден жел түседі, Лиден салонының есіктері тербеледі,

Балет билейтін елестері бар бұрыштық фортепиано.

қабырғаға шегеленген, тырнақ жүрек арқылы,

және елестер менің сыбырымды ұстап тұрғанда мен осында тұрмын.

Олар сізді сорпа ұсынып, барға апарады,

Мен мас болып, пианисттен сыпайы ойнауды сұраймын,

жел мен сумен, шалғынды және алма ағашымен, шөл даланың шеті

Менің естеліктерімде не болып жатқаны әдемі.

Мен жазамын, қаңырап бос қалған үйлердің қабырғаларына, Мен сізге қалай керек екенін жазамын,

Жалғыз баспалдақта жазамын.

Мен жазамын, жазамын, жазамын.

маған үйрететін үнділік туралы арманмен бөлісіңіз,

Адамдардың қанаттары бар және уәде етілген жерді жақсы көреді,

Үндістандық кемпір мен үшін ұйқысында дұға етіп жатыр,

алдыңдағы жалын мен менің бетіме күл шашады.

Менің салонымнан біреу жүгіріп кеткенде,

бұл менің санамды азғыратын елес емес.

Сенің бір жерде болғаныңды білемін

алма ағаштарын ұзақ сақтайтын шалғын да, су да жоқ.

Мен жазамын, қаңырап бос қалған үйлердің қабырғаларына, Мен сізге қалай керек екенін жазамын,

Жалғыз баспалдақта жазамын.

Мен жазамын, жазамын, жазамын.

Енді мен жаздым, шөлдегі үйлердің қабырғаларына, мен сені қалай қажет ететінімді жазамын,

Жалғыз баспалдақта жазамын.

Мен жазамын, жазамын, жазамын.

Мен жазамын, жазамын, жазамын