Лиса и кувшин - Детское издательство «Елена»

Вышла баба на поле жать и спрятала в кусты кувшин с молоком.

Подобралась к кувшину лиса, всунула в него голову, молоко вылакала.

Пора бы и домой, да вот беда – головы из кувшина вытащить не может.

Ходит лиса, головой мотает и говорит:

- Ну, кувшин, пошутил, да и будет, – отпусти же меня, кувшинчик!

Полно тебе, баловать, – поиграл, да и хватит!

Не отстаёт кувшин, хоть ты что.

Рассердилась лиса:

- Погоди же ты, не отстанешь честью, так я тебя утоплю.

Побежала лиса к реке и давай кувшин топить.

Кувшин-то утонуть утонул, да и лису за собой потянул.

Бір әйел егін оруға шығып, құмыра сүтті бұталардың арасына тығып алады.

Түлкі құмыраға жақындап келіп, басын тығып, сүтті сорды.

Үйге кететін уақыт болды, бірақ мәселе ол құмырадан басын шығара алмайды.

Түлкі жүріп, басын шайқап:

– Е, құман, қалжыңдады, солай болады да, – жібере бер, құман!

Саған жетерлік, еркелету – ойнадың, жетерлік!

Құман қалмайды, қандай болсаң да.

Түлкі ашуланып:

«Күте тұрыңыз, сіз абыроймен артта қалмайсыз, сондықтан мен сізді суға батырамын».

Түлкі өзенге жүгірді, құмыра қыздырайық.

Құман суға батып кетті де, түлкіні өзімен бірге тартты.