The Transylvanian Dream - Denial of God

A wind cries through the night

As if to mourn to the dead

Not a friend to say goodbye

Now my journey lies ahead

Outside in the foggy night

A carriage waits for me

The coachman is dressed in black

But his face I cannot see

The shadows in the dark

Watch us as we fare

Into the depths of night

In a moonlit glare

I turn my collar up

And grab my cape so tight

Cold breath on my lips

As we ride into the night

A night that falls darker than before

In a land shrouded in ancient lore

Darkness is calling, I shall not ignore

Who I once was I am no more

Beyond the great vast forest

Hazy mounds and deathlike mist

Beyond the great vast forest

I cross the unknown, endless bridge

Beyond the great vast forest

Ghostly hands lead through the moors

Beyond the great vast forest

Time will unlock these ancient doors

From a place devoid of light

The Iele call my name

Their singing wreaks my mind

My death their only aim

Their song cuts like a knife

Into this mortal flesh

The coachman’s cold visage

Now grins at me like death

The carriage is guided by howling hounds

A ghostly wailing keeps me spellbound

And the horses race across the ground

But their hooves do not make a sound

Beyond the great vast forest

Hazy mounds and deathlike mist

Beyond the great vast forest

I cross the unknown, endless bridge

Beyond the great vast forest

Ghostly hands lead through the moors

Beyond the great vast forest

Time will unlock these ancient doors

A tall figure in the mist

Points his finger at me

To guide me through the night

And what will never be

Shrouded realm of mystery

That shall welcome us all

A vision of infinity

And a thousand funerals

Түні бойы жел соғады

Өлгендерді жоқтағандай

Қоштасатын дос болмайды

Енді менің саяхатым алда

Тұманды түнде далада

Мені арба күтіп тұр

Жаттықтырушы қара киінген

Бірақ мен оның жүзін көре алмаймын

Қараңғыдағы көлеңкелер

Бізді болғанша қадағалаңыз

Түннің тұңғиығына

Айдың жарқырауында

Мен жағамды жоғары төңкеремін

Менің шапанымнан қатты ұстаңыз

Ерніме салқын тыныс

Біз түнде                                                                                                                                                                                                                                                             көлікке мінген көлікпен  түнде келе жатқан түнде

Бұрынғыдан да қараңғы түн

Ежелгі          жерде 

Қараңғылық шақырып жатыр, мен елемеймін

Бір кездері кім болсам, енді болмаймын

Үлкен орманның арғы жағында

Бұлыңғыр үйінділер мен өлімге ұқсайтын тұман

Үлкен орманның арғы жағында

Мен белгісіз, шексіз көпірден өтемін

Үлкен орманның арғы жағында

Елес қолдар бұталардан өтеді

Үлкен орманның арғы жағында

Уақыт бұл көне есіктердің құлпын ашады

Жарықсыз жерден

Iele менің атымды атайды

Олардың ән айтуы менің ойымды елең еткізеді

Менің өлімім олардың жалғыз мақсаты

Олардың әні пышақтай кесіледі

Бұл өлімші денеге

Жаттықтырушының салқын жүзі

Енді маған өлгендей күледі

Арбаны уған  ит бағыт             басқа                       

Елестей жылау мені таң қалдырады

Ал аттар жер бетінде жарысады

Бірақ олардың тұяқтары дыбыс шығармайды

Үлкен орманның арғы жағында

Бұлыңғыр үйінділер мен өлімге ұқсайтын тұман

Үлкен орманның арғы жағында

Мен белгісіз, шексіз көпірден өтемін

Үлкен орманның арғы жағында

Елес қолдар бұталардан өтеді

Үлкен орманның арғы жағында

Уақыт бұл көне есіктердің құлпын ашады

Тұмандағы ұзын фигура

Маған саусағын  көрсетеді

Маған түнде жол көрсету үшін

Және бұл ешқашан болмайды

Құпия алемі

Бұл бәрімізді құшақ жая қарсы алады

                                                                                                                                                                                                                                                              |

Және мың жерлеу