The Whus - Dark Lotus

I sit up at night, it’s at least three or four.

Blood drippin' down my knuckles from knockin' skin on drywall.

I see a face like flashlights under chins,

The more I blink the more it happens again.

Damn, victims from like '89,

Floatin' their faces on the wall like it’s the last time.

I’ma see 'em again the same time everynight.

The wall gets bigger with every passin' daylight.

Are they closin' in on me?

Walls confinin' me

Inside of me

There’s an emptiness that won’t go away.

Yeah, I never said that I was right inside my mind,

But I’m sure over time

I learned to climb the walls

I’m sure that over time I learned to right all of my wrongs.

Sure it’s right,

Four walls reflectin' my life

Every night

That I sit and watch the replay.

Surrounding me,

These walls ain’t holding me back.

They can’t tell me where we at.

I’m uncontainable.

Surrounding me,

These walls ain’t holding me back.

They can’t tell me where we at.

I remain in control.

Tell 'em…

I can feel 'em looking at me.

I can even hear 'em talkin' when I’m trying to sleep.

Sometimes they start spinning they’re just closing in

And it’s just too much to beat, I can’t win.

Don’t grin, it ain’t funny I just set it ablaze

I had to burn the whole house to escape that maze

I was burned from my neck to my feet but it was worth it

Until I went back, I didn’t even hurt.

One wall surrounds me, no roof no floor.

I started fallin' as soon as I stepped through the door.

Plain walls, don’t let me see a crack in the paint

Or I’m focusing in, and focused I ain’t.

Clang-bang, I bloody the walls and leave stains

So the next man falling at least can see thangs.

I think of my life relivin' every memory

Staring into the walls of my epitome.

Nothin' but walls, but it’s alright.

My back to the room in the corner all night.

(Even in the darkness)

Nothin' but walls, but it’s alright.

My back to the room in the corner all night.

(These walls keep watchin' me.)

Nothin' but walls, but it’s alright.

My back to the room in the corner all night.

(Even in the darkness.)

Nothin' but walls, but it’s alright.

My back to the room in the corner all night.

I always catch myself starin' into a dark daze,

Same place, new age, holes punched with rage.

If they could talk they probably wouldn’t say much

Because I always keep myself locked away and such.

Just a sheltered life being wasted away

Like four walls on a casket being put in a grave.

So many hours spent looking at nothing,

But I keep on glaring, steady hoping for something.

I stare in this maze through my cell gate.

For eighty years I been known as inmate 1−4-2−7-8.

Walls can’t confine me, on the noose every weekend.

When the guards take me for my shock treatment,

I be leavin', out the space in my head

To control the minds and unearth the undead.

The problem is, I’m only out for two days

And I return to my coma and these walls and bars around me.

Surrounding me,

These walls ain’t holding me back.

They can’t tell me where we at.

I’m uncontainable.

Surrounding me,

These walls ain’t holding me back.

They can’t tell me where we at.

I remain in control.

Surrounding me.

Holding me back.

Holding me back.

In control.

Surrounding me.

Holding me back.

Holding me back.

In control.

Surrounding me,

These walls ain’t holding me back.

They can’t tell me where we at.

I remain in control.

Мен түнде отырамын, кем дегенде үш-төрт болды.

Гипсокартондағы теріні қағып, буындарымнан қан ағып жатыр.

Мен                                                                                                                көремін |

Неғұрлым көп жыпылықтасам, соғұрлым бұл қайталанады.

Қарғыс атсын, 89 сияқты құрбандар,

Қабырғаға соңғы рет келгендей жүздерін қалып тұр.

Мен оларды түнде бір уақытта қайта көремін.

Қабырға күн өткен сайын үлкейе береді.

Олар маған жақындай ма?

Қабырғалар мені шектейді

Менің ішімде

Жойылмайтын бос бар бар.

Иә, мен өз ойымның ішінде болдым деп  ешқашан айтпадым,

Бірақ мен уақыт өте келе сенімдімін

Мен қабырғаға көтерілуді үйрендім

Уақыт өте келе қателіктерімді түзетуді үйренгеніме сенімдімін.

Әрине дұрыс,

Төрт қабырға менің өмірімді бейнелейді

Әр түнде

Мен отырып, қайталауды көремін.

Мені қоршап,

Бұл қабырғалар мені ұстап тұрмайды.

Олар маған қай жерде екенімізді айта алмайды.

Мен ұстанбайтынмын.

Мені қоршап,

Бұл қабырғалар мені ұстап тұрмайды.

Олар маған қай жерде екенімізді айта алмайды.

Мен бақылауда қаламын.

Оларға айтыңыз…

Мен олардың маған қарап тұрғанын сеземін.

Мен ұйықтайын деп жатқанда да олардың сөйлегенін естимін.

Кейде олар айнала бастайды, олар жай ғана жабылады

Жеңу керек, мен жеңе алмаймын.

Күлдірмеңіз, бұл күлкілі емес, мен оны жағып жібердім

Маған                                               |

Мойнымнан аяғыма дейін күйіп қалдым, бірақ оған тұрарлық болды

Мен қайтқанша тіпті ауырмадым.

Мені бір қабырға қоршап тұр, шатыр да, еден де жоқ.

Мен есіктен кірген бойда құлай бастадым.

Қарапайым қабырғалар, маған бояудың сызығын көрмесін

Немесе мен назар аударып жатырмын, бірақ шоғырланбаймын.

Мен қабырғаларды қандырып, дақтар қалдырамын

Сондықтан келесі адам, ең болмағанда, тұтастай түстен кейін.

Менің өмірім әрбір естеліктерді қайта тірілтетін ойлаймын

Эпитомымның қабырғаларына қарап.

Қабырғалардан басқа ештеңе жоқ, бірақ бәрі жақсы.

Түні бойы  бұрыштағы бөлмеге  арқам .

(Тіпті қараңғыда)

Қабырғалардан басқа ештеңе жоқ, бірақ бәрі жақсы.

Түні бойы  бұрыштағы бөлмеге  арқам .

(Бұл қабырғалар мені бақылап тұрады.)

Қабырғалардан басқа ештеңе жоқ, бірақ бәрі жақсы.

Түні бойы  бұрыштағы бөлмеге  арқам .

(Тіпті қараңғыда.)

Қабырғалардан басқа ештеңе жоқ, бірақ бәрі жақсы.

Түні бойы  бұрыштағы бөлмеге  арқам .

Мен әрдайым өзімді қараңғы таңға қарадым 

Баяғы жер, жаңа заман, ашумен тесілген тесіктер.

Егер олар сөйлей алса, көп нәрсе айта алмас еді

Өйткені мен өзімді әрқашан құлыптаулы ұстаймын және т.б.

Тек қорғалған өмір босқа кетті

Қабірге қойылған қораптың төрт қабырғасы сияқты.

Ештеңеге қарауға сонша сағат өткізілді,

Бірақ мен бірдеңеге үміт артып, жалт-жұлт етуді жалғастырамын.

Мен                 ұя                                                                лабиринт                                                                     лабиринт    лабиринт                      қақпа  қақпасы   қақпасы   қақпасы   қақпасы                                            |

Сексен жыл бойы мен сотталушы 1-4-2-7-8 деп аталды.

Қабырғалар мені әр демалыс күндері ілмекпен шектей алмайды.

Күзетшілер мені шокпен емдеуге алып бара жатқанда,

Мен кетемін, басымдағы бос орын

Ақыл-ойды басқару және өлмегендерді ашу үшін.

Мәселе мынада, мен екі күн ғана шықтым

Мен өзімнің комамыма және осы қабырғаларыма және айналаңызға барамын.

Мені қоршап,

Бұл қабырғалар мені ұстап тұрмайды.

Олар маған қай жерде екенімізді айта алмайды.

Мен ұстанбайтынмын.

Мені қоршап,

Бұл қабырғалар мені ұстап тұрмайды.

Олар маған қай жерде екенімізді айта алмайды.

Мен бақылауда қаламын.

Мені қоршап тұрған.

Мені ұстап тұр.

Мені ұстап тұр.

Бақылауда.

Мені қоршап тұрған.

Мені ұстап тұр.

Мені ұстап тұр.

Бақылауда.

Мені қоршап,

Бұл қабырғалар мені ұстап тұрмайды.

Олар маған қай жерде екенімізді айта алмайды.

Мен бақылауда қаламын.