La Chair Humaine - Darjeeling, Jean Michel Caradec

Tu vois midi à ta fenêtre

Mais à ma porte il est minuit

Le noir de tes yeux tue peut-être

C’est mon étoile qui pâlit

Je suis le shériff et le prêtre

De cette messe de minuit

Quand je te dirai «Missa est»

Il te faudra quitter mon lit

Na na na na na

Na na na na na

Tu erreras d’ouest en est

Cherchant ta route pleurant ton nid

Pauvre héroïne du far-west

Venue d’un western spaghetti

Je n’esquisserai plus un geste

Vers tes seins montagne d’envie

C’est la fin de cet Everest

Sous ma caresse inassouvie

Na na na na na

Na na na na na

Si tous les tonnerres de Brest

Zébraient de feu mon ciel de lit

Je te fuirais comme la peste

Ton orage est vrai délit

Car à présent qu’il te déteste

Au moment de quitter la vie

Le jour de sa dernière sieste

Respecte un cow-boy endormi

Na na na na na

Na na na na na

Терезеңізден түске қарайсыз

Бірақ менің есігімде түн ортасы

Көздеріңіздің қаралығы өлтіруі мүмкін

Бұл менің сөніп бара жатқан жұлдызым

Мен шериф және діни қызметкермін

Осы түн ортасындағы массадан

Мен сізге «Мисса» деп айтқанда

Сіз менің төсегімді тастап кетуіңіз керек

На на на на на

На на на на на

Сіз батыстан шығысқа қарай жүресіз

Жолыңды іздеп ұяңды жылап

Қиыр батыстың бейшара кейіпкері

Вестерн спагеттиінен шыққан

Мен енді қимыл сызбасын салмаймын

Қызғаныш тауы кеудеңізге қарай

Бұл Эвересттің соңы

Менің орындалмаған еркелігімнің астында

На на на на на

На на на на на

Бресттің барлық найзағайлары болса

Төсегімнің шатырын отпен сыздым

Мен сенен оба сияқты қашамын

Сіздің дауыл - нағыз қылмыс

Өйткені ол енді сені жек көреді

Өмірден кеткенде

Оның соңғы ұйықтаған күні

Ұйықтап жатқан ковбойды құрметтеңіз

На на на на на

На на на на на