Insensé - Darjeeling, Jean Michel Caradec

Elle a peur de prendre l’avion, mais elle regarde par la fenêtre

Comme si c'était son passé qui était dehors.

Elle ne tient plus jamais ma main.

Elle n’est plus une enfant, plus une enfant.

Elle achète des tapis d’Orient pour mettre aux murs de sa maison.

Elle ne sait pas, bien sûr, que c’est une prison.

Elle a perdu le goût de l’impossible.

Elle a des clés à chaque doigt, à chaque doigt.

Elle ferme ses volets comme elle ferme ses yeux.

Il y a bien longtemps qu’elle n’a pas vu la lune.

Ses lèvres couleur de prune sont les fruits d’un jardin de pluie

Jardin de pluie, jardin de pluie.

Ол ұшуға қорқады, бірақ терезеге қарап тұр

Сыртта оның өткені сияқты.

Ол енді менің қолымды ұстамайды.

Ол енді бала емес, енді бала емес.

Үйінің қабырғасына жабатын шығыс кілемдерін сатып алады.

Ол, әрине, бұл түрме екенін білмейді.

Ол мүмкін емес нәрсеге деген талғамын жоғалтты.

Оның әр саусақта, әр саусақта кілттері бар.

Ол көздерін жұмған кезде жапқыштарын жабады.

Айды көрмегелі көп болды.

Оның қара өрік түсті ерні - жаңбыр бағының жемісі

Жаңбыр бағы, жаңбыр бағы.