Haunt - Conveyer

The span of the last ten years has only made this harder to cope with

Still trying to forgive your abandonment brought to light in pestilential

sunsets

Reminding me that I’ll wake up to another morning of disorder

And I never got to say goodbye

My heart is tired from recollecting every moment spent together

And I would burn them from my brain if I could

So cauterize every synapse I have in exchange

For forgetting you were buried on my birthday

I am still bereaved

Is the cancer coming after me?

Am I who I should be?

Is the sickness welling up in me?

I am incomplete

You are the missing piece

The thought of you in a hospital bed has awoken the fear of my youth and the

absence you left

Even if the pain goes overlooked

I’ll fight my way through with every pulse in my wrist

Even if I believed you could hear me

I’d still want you to know that I am who I am

For myself and no one else

For myself and no one, I am who I am

Соңғы он жылдағы уақыт мұнымен күресуді қиындата түсті

Әлі де кешіруге  әрекеттену                                                                       

күн батуы

Маған тағы бір таңертеңгілік оянатынымды еске салу

Ал мен қоштасуға  мүмкін болмады

Бірге өткізген әрбір сәтті еске түсіруден жүрегім шаршады

Мен оларды мүмкін болса, мен оларды мидан өртеп жіберер едім

Сондықтан менде алмасу  әр  синапс  каутеризация   болыңыз

Туған күнімде жерленгеніңді ұмытқаның үшін

Мен әлі де қайтысып жатырмын

Қатерлі ісік меннен кейін келе ме?

Мен болуым керек кісі боламын ба?

Менде ауру бәрібір саусақтар ма?

Мен толық емеспін

Сіз жетіспейтін бөліксіз

Аурухана төсегінде жатқан сені ойлау жастығым мен жастығым туралы қорқынышты оятты.

жоқтық сен кеттің

Ауырсыну назардан тыс қалса да

Білегімдегі әрбір импульспен күресемін

Сіз мені ести алатыныңызға сенсем де

Менің кім екенімді білгім келеді

Өзім үшін, басқа ешкім үшін

Өзім үшін және ешкім үшін, мен боламын