Améthyste - Constance

J’appartiens à la nuit

Où mes rêves sont devenus des prières

Quand j’exhibe mes plaies

À ceux qui m’ont vu renaître

Mes yeux qui reflètent leur malaise

Je voudrais danser sans arrêt

Mais je ne danserai plus comme avant

J’ai épuisé l’amour, comme l’on souffle sur l’encens

Sans qu’il ne s'éteigne vraiment

«T'es jamais là»

L’encre ne sèche pas

Tu fais un vacarme

Mais mon âme t’apparaît

Quand je fonds n larmes

On ne se voit plus qu dans mes rêves

Entre le corps et l’esprit

Plus rien ne m’intéresse

Les gens peuvent témoigner

Que l’on est fané comme avant

Quand ma nature te blesse

Que je te vois qui m’attend

Sans voix

Esseulée dans l’habitude

Et le décor

Je sais j'épouse le regret

Mais on ne se voit plus que dans mes rêves

Entre le corps et l’esprit

Plus rien ne m’intéresse

Où ne me reste

Je sais j'épouse le regret

Mais on ne se voit plus que dans mes rêves

Comme la nature me berce

Je te vois qui m’attend

Мен түнге тиесілімін

Менің армандарым дұғаға айналған жерде

Мен жараларымды көрсеткенде

Менің қайта туылғанымды көргендерге

Олардың ыңғайсыздығын көрсететін менің көздерім

Мен әрқашан билегім келеді

Бірақ мен бұрынғыдай билемеймін

Менде хош иісті зат түтеткендей махаббат таусылды

Ол шынымен шықпай-ақ

«Сіз ешқашан мұнда емессіз»

Сия кептірмейді

Сіз ракетка жасайсыз

Бірақ менің жаным саған көрінеді

Мен көз жасыммен жарылған кезде

Түсімде ғана көреміз

Дене мен ақыл арасында

Мені енді ештеңе қызықтырмайды

адамдар куәлік ете алады

Бұрынғыдай әлсірегеніміз

Менің табиғатым сені ренжіткен кезде

Мені күтіп тұрғаныңды көремін

Дауыссыз

Әдеттегі жалғыздық

Және декор

Үйленгеніме өкінетінімді білемін

Бірақ біз бір-бірімізді тек түсімде көреміз

Дене мен ақыл арасында

Мені енді ештеңе қызықтырмайды

Мен қайда тұрамын

Үйленгеніме өкінетінімді білемін

Бірақ біз бір-бірімізді тек түсімде көреміз

Табиғат мені бесікке бөлеп тұрғандай

Мені күтіп тұрғаныңды көремін