Dejavù senza fiato - Claver Gold, Fabri Fibra

Questo è, il mio requiem

Il tuo requiem

Ora respiro e senti il mare

Quella voglia di ricominciare

Di chi si è sentito dire non sai fare, provinciale

Da quando mi sembrava un gioco andare a registrare

Come quando non mi pagavate e venivo a suonare

Pare, che non sia facile qui farsi un nome

Come tagliare il cordone scendere a Bolo stazione

I vecchi amici stan scalando ancora il metadone

Mentre sento mia sorella che mi chiama dal balcone

Ogni canzone è parte del riassunto, arte e disappunto

Storia triste e disperata da cui prendo spunto

E sono qui che mi domando quando arriva il punto

Non mi riesco più a godere quei traguardi che ho raggiunto

Ora combatto con la fretta, sbrano la mia fetta

Plano sopra una città che amo ma che sento stretta

Parte la base mentre accendo un’altra sigaretta

Chissà se a casa c'è qualcuno che ancora mi aspetta

Dal parco sotto casa

Fino ad un parco in centro

Vorrei tornare indietro

Mamma non mi diverto

Io non dimentico i posti in cui sono nato

Ma ciò che ho vissuto mi ha cambiato

Io credo nei sacrifici non credo al fato

E corro stanco morto e senza fiato

Mentre mi stringono i muri di questa mia città

Qui la libertà non esiste più

Poi torno indietro per cercare la mia verità

Dentro un dejà-vù senza fiato

La mia vita è complicata, la scrittura è semplice

Ogni rima è stata fatta, frate sono un reduce

Da una vita che ci provo, non si sa mai

A Milano senti l’odio se ce la fai

La provincia che mi demotiva

Faccio un giro anche se poi non mi va, anche se non c'è vita

Anche se in cima ci arrivano i più forti

Potevamo essere noi ma tu non mi ascolti

Ho consumato notti inseguendo un’idea

Cantavo in certi posti, la gente rideva

Se non ci credi non succede, ho troppa fede

Se guardi fuori non c'è nulla, tutti in ferie

Se non sei pronto la città ti taglia a fette

Qui basta un soffio e cade giù anche la parete

Scommettere tutto, dimmi chi se la sente

Non basta un disco a farti vivere per sempre

Chiudevo gli occhi e immaginavo spazi

Chissà dove mi porti, qui son solo palazzi

Io non dimentico i posti in cui sono nato

Ma ciò che ho vissuto mi ha cambiato

Io credo nei sacrifici non credo al fato

E corro stanco morto e senza fiato

Mentre mi stringono i muri di questa mia città

Qui la libertà non esiste più

Poi torno indietro per cercare la mia verità

Dentro un dejà-vù senza fiato

Io che volevo solamente andare via di qua

Cambiare identità per non tornare più

Chiudo le tende per restare nell’oscurità

Poi scrivo le mie storie a lume di bajour

Pezzi su pezzi del mio passato

Ciò che credevo dimenticato

Ritorno indietro per cercare quella verità

Dentro un deja-vù senza fiato

Бұл менің реквием

Сіздің реквием

Қазір мен тыныс алып, теңізді сезінемін

Қайтадан бастауға деген ұмтылыс

Естігендердің сені білмеймін, провинциялық

Өйткені бұл барып, жазып алатын ойын сияқты көрінді

Сіз маған ақша бермей, мен ойнауға келген кездегідей

Бұл жерде атын шығару оңай емес сияқты

Боло станциясында кордонды қалай кесуге болады

Ескі достар әлі де метадонға көтерілуде

Балконнан әпкемнің шақырғанын естіп жатырмын

Әрбір ән түйіндеменің, көркемдік пен көңілсіздіктің бір бөлігі

Мен шабыт алатын қайғылы және үмітсіз оқиға

Міне, мәселе қашан келеді деп ойлаймын

Мен қол жеткізген мақсаттарымнан ләззат ала алмаймын

Енді мен асығыстықпен күресемін, олар менің тілімімді sbrano

Мен өзім жақсы көретін, бірақ өзімді жақын сезінетін қаланың үстінде сырғанаймын

Мен басқа темекі тұтатып жатқанда, негіз кетеді

Үйде мені әлі күтіп жүрген біреу бар ма, кім білсін

Үйдің астындағы саябақтан

Орталықтағы саябаққа дейін

Мен қайтқым келеді

Мама, бұл маған ұнамайды

Мен туған жерлерімді ұмытпаймын

Бірақ басымнан өткен нәрсе мені өзгертті

Мен құрбандыққа сенемін Мен тағдырға сенбеймін

Ал мен шаршап, тынысым тарылып жүгірдім

Осы қаланың қабырғалары мені қатайтқанда

Мұнда еркіндік енді жоқ

Содан кейін мен өз шындығымды табу үшін қайтамын

Тыныссыз дежа-ву ішінде

Менің өмірім күрделі, жазу қарапайым

Әр ұйқас жасалды, мен ардагермін

Мен тырысқан өмірден, сіз ешқашан білмейсіз

Миланда сіз оны жасасаңыз, жек көрушілік сезінесіз

Мені мотивацияландыратын провинция

Ұнамаса да мінемін, Тіршілік жоқ болса да

Мықтылар шыңға жетсе де

Бұл біз болуы мүмкін еді, бірақ сен мені тыңдамайсың

Мен бір идеяны қуып түндерді өткіздім

Белгілі бір жерде ән айттым, жұрт күлді

Сенбесеңіз, олай болмайды дегенге сенемін

Қарасаң, ештеңе жоқ, бәрі демалыста

Егер сіз дайын болмасаңыз, қала сізді тілімдерге бөледі

Мұнда бір дем алып, қабырға да құлады

Бәріне бәс тік, айтшы кімге ұнайды

Мәңгілік өмір сүру үшін рекорд жеткіліксіз

Мен көзімді жұмып, бос орындарды елестеттім

Мені қайда апарасың кім білсін, мұнда тек ғимараттар ғана

Мен туған жерлерімді ұмытпаймын

Бірақ басымнан өткен нәрсе мені өзгертті

Мен құрбандыққа сенемін Мен тағдырға сенбеймін

Ал мен шаршап, тынысым тарылып жүгірдім

Осы қаланың қабырғалары мені қатайтқанда

Мұнда еркіндік енді жоқ

Содан кейін мен өз шындығымды табу үшін қайтамын

Тыныссыз дежа-ву ішінде

Мен бұл жерден кеткім келді

Ешқашан қайтып келмейтіндей етіп өзгертіңіз

Мен қараңғыда қалу үшін перделерді жабамын

Содан кейін мен өз оқиғаларымды bajour light арқылы жазамын

Өткенімнің үзінділері

Менің ойлағаным ұмытылды

Мен сол шындықты іздеу үшін қайта ораламын

Тыныссыз дежа-ву ішінде