Váy Đỏ - Chips

Have you ever put me first?

Have I ever been touched your heart?

I can feel that I was just

I was just

I was just

Môi son, túi xách, giày cao gót cùng nước hoa

Váy đỏ, khiêu gợi, những đường cong show hết ra

Bia rượu, xập xình, em không còn đứng yên nữa

Đôi khi bật lửa, trên tay là điếu thuốc lá

Em dần trở thành một người mà em từng ghét

Lao vào những cuộc vui mà trước giờ vẫn chưa hề biết

Trông chờ vào một người nào có thể khiến em dừng bước

Nhưng mà gã đàn ông đó đã không còn gặp lại từ tuần trước

Em thầm trách mình quá dại khờ, ngay từ đầu không biết phòng thủ

Để con tim quyết định mọi thứ, khi mà lí trí không thể làm chủ

Thứ họ muốn chỉ là cảm xúc nhất thời ở trong phòng ngủ

Xong mọi thứ sẽ lại tan biết khi niềm đam mê đó không còn đủ

Em nhung nhớ nhớ nhung về người tình đã thuộc về ai khác

Tình yêu mù quáng, từ cái sai này đến cái sai khác

Lần đầu gặp gỡ, em cứ ngỡ trăm năm trao thân xác

Để rồi nhận lại là những vết thương in hằng sau cái tát

Em đã sai vì đánh rẻ bản thân

Yêu rồi si rồi mê, chẳng phòng thân

Em giờ đây đã chẳng thể hiểu phong trần

Uh uh

Nhưng vì sao?

Tại sao mà em vẫn tin lời anh?

Và bây giờ anh đã thắng

Trong cơn mưa nước mắt rơi dù biết anh cũng chẳng cần!

Nhiều lần tự hỏi em còn trông chờ gì từ gã đàn ông đó

Những cành hồng đỏ hay những cuộc vui thâu đêm mà chả màn giông gió

Em đã biết yêu rồi mà, dăm ba mối tình nào có đậm sâu

Như là điếu thuốc ta đặt trên môi, vội hôn rồi lại oán hận nhau

Em từng chứng kiến những cuộc tình, đau, khiến cả đời này không quên

Nụ cười ánh mắt từng thuộc về nhau giờ lại giả vờ như không quen

Như con thuyền bé lạc giữa dòng, thân xác rã rời và chông chênh

Như gã nhạc công diễn nơi gốc phố bản nhạc lỗi thời và không tên

Và hỏi rằng những con người đó, có bao giờ nhìn thấy em khóc?

Liệu họ có hiểu về những hình xăm, và mùi khói thuốc ở trên tóc

Sao em phải giấu, sao phải chịu, sao phải ôm lấy những niềm đau

Sao em chấp nhận cả những con người chỉ những khi buồn mới tìm nhau

Và nếu cuộc đời là một bức tranh, họa sĩ của em là kẻ nào

Có phải là nghệ sĩ chân chính, hay kẻ tiện tay rồi vẽ vào

Họ thương hoa, tiếc ngọc, ai lại quý cỏ dại đâu em

Chôn vùi thanh xuân vào những cuộc vui rồi cũng bị bỏ lại trong đêm

Em đã sai vì đánh rẻ bản thân

Yêu rồi si rồi mê, chẳng phòng thân

Em giờ đây đã chẳng thể hiểu phong trần

Uh uh

Nhưng vì sao?

Tại sao mà em vẫn tin lời anh?

Và bây giờ anh đã thắng

Trong cơn mưa nước mắt rơi dù biết anh cũng chẳng cần!

Have you ever put me first?

Have I ever been touched your heart?

I can feel that I was just

I was just in red skirt!

Мені бірінші орынға қойған кезіңіз болды ма?

Мен сенің жүрегіңді қозғадым ба?

Мен өзімді жай ғана сезінемін

Мен жай болдым

Мен жай болдым

Ерін далабы, сөмке, биік өкшелі туфли және парфюмерия

Қызыл көйлек, сексуалды, қисықтар көрінеді

Алкоголь, дірілдеп, мен енді бір орында тұрмаймын

Кейде шақпақ, қолында темекі

Мен бірте-бірте бұрын жек көретін адамға айналып бара жатырмын

Бұрын-соңды болмаған қызықтарға еніңіз

Біреудің мені тоқтатуын күту

Бірақ ол кісі өткен аптадан бері көрінбеді

Әуелі қалай қорғанатынымды білмей, ақымақ болғаным үшін өзіме сыбырлаймын

Ақыл басқара алмаған соң, бәрін жүрек шешсін

Олар жатын бөлмесіндегі уақытша сезімді қалайды

Өйткені, сол құмарлық жеткіліксіз болған кезде бәрі қайтадан жоғалады

Мен бірақ біреуге және болған ғашықты аңсаймын

Махаббат соқыр, қатеден бұрысқа

Мен сені алғаш көргенде жүз жыл бойы денеңнен бас тартты деп ойладым

Тек шапалақтаудан кейінгі тыртықтарды алу үшін

Мен қателестім, өйткені мен өзімді ұрдым

Өзіңді қорғау емес, ғашық болу және ғашық болу

Мен енді фэн-шуйді түсінбеймін

Ух

Бірақ неге?

Неге маған әлі сенесің?

Енді ол жеңді

Жаңбырда, саған керек емес екенін білсем де көз жасы төгіледі!

Ол кісіден не күтемін деп талай рет таң қаламын

Қызыл раушан бұтақтары немесе дауылсыз түні бойы көңіл көтеру

Мен қалай сүю керектігін, қандай махаббат терең екенін білемін

Темекі сияқты ернімізді жағамыз, тез сүйеміз, содан кейін бір-бірімізге ренжеміз

Мен махаббаттың, азаптың куәсі болдым, бұл өмірді ұмытпа

Бір кездегі күлкі мен көздер енді бірін-бірі танымайтындай кейіп танытады

Ағыстың ортасында адасқан шағын қайықтай шанағы тозып, тұрақсыз

Көшеде ескірген, аты жоқ әнмен ойнайтын музыкант сияқты

Сол адамдардан сұраңыз, менің жылағанымды көрдіңіз бе?

Олар татуировканы және шаштарындағы түтіннің иісін түсіне ме?

Неге жасыру керек, неге азап шегу керек, неге ауырсынуды қабылдау керек

Бір-бірін қайғылы кезде ғана табатын адамдарды неге қабылдайсыз?

Ал өмір сурет болса, сіздің суретшіңіз кім?

Сіз нағыз суретшісіз бе, әлде жай ғана сурет салып, сурет салатын адамсыз ба?

Олар гүлді жақсы көреді, інжу-маржанды жақсы көреді, арамшөптерді кім жақсы көреді?

Жастықты қызықпен көміп, түнде қалдыру

Мен қателестім, өйткені мен өзімді ұрдым

Өзіңді қорғау емес, ғашық болу және ғашық болу

Мен енді фэн-шуйді түсінбеймін

Ух

Бірақ неге?

Неге маған әлі сенесің?

Енді ол жеңді

Жаңбырда, саған керек емес екенін білсем де көз жасы төгіледі!

Мені бірінші орынға қойған кезіңіз болды ма?

Мен сенің жүрегіңді қозғадым ба?

Мен өзімді жай ғана сезінемін

Мен жаңа ғана қызыл юбка кигенмін!