Paie Tes Dettes (Chanson Frankreich France) - Charles Trenet

Il était couvert de dettes

De la tête aux pieds.

Chez lui, venaient faire la quête

Tous ses créanciers

Et pour fuir ces personnages

Qui le torturaient,

Un jour, sans faire de tapage

Il partit pour la forêt.

Au pied d’un arbre, il s’endormit

Et, pendant qu’il rêvait,

Un oiseau tout en haut de lui,

Sur une branche, lui chantait:

«Paye tes dettes, paye tes dettes, une, deux.

Paye tes dettes, paye tes dettes, mon vieux.

Paye tes dettes, paye tes dettes.

C’est mieux

Ou sans ça

Ça n’ira pas.»

Il se dit dans son sommeil:

«C'est la voix de ma conscience

Qui me poursuit, qui me surveille.

Je vais àmon réveil

Rembourser tous ces amis

Qui m’ont fait confiance.

Non plus jamais, je me le dis,

Je ne veux de crédit.»

«Paye tes dettes, paye tes dettes!"disait

«Paye tes dettes, paye tes dettes!"l'oiseau.

«Paye tes dettes, paye tes dettes.»

Allez!

Il y fût, fût tout de go.

Quel souvenir, quelle belle journée

Quand il régla tout (Tout!)

Ce qu’il devait depuis des années

Jusqu’au dernier sou.

Il se défit même de sa chemise.

On peut se passer de ça…

Dans les bois, soufflait la brise.

Tout joyeux, il y retourna.

Sous le même arbre, il s'étendit.

Alors, le même oiseau

Vint se poser là, tout près de lui,

En répétant d’un air idiot:

«Paye tes dettes, paye tes dettes, une, deux.

Paye tes dettes, paye tes dettes, mon vieux.

Paye tes dettes, paye tes dettes.

C’est mieux

Ou sans ça

Ça n’ira pas.»

Dans l’instant même, il comprit

Que la voix de sa conscience

N'était autre qu’un volatile

Absurde et obstiné

Qui répétait le même cri

Depuis sa naissance,

Sans savoir ce qu’il disait.

Quelle destinée!

«Paye tes dettes, paye tes dettes!"disait

«Paye tes dettes, paye tes dettes!"l'oiseau.

«Paye tes dettes, paye tes dettes.»

Assez,

Ou je vais te fracasser!

Et c’est ce qu’il fit,

A l’oiseau, le cou il tordit

Et le lendemain, dans tous les magasins

Et auprès de tous ses copains…

Il fit des dettes, fit des dettes, une, deux.

Il fit des dettes.

Ah!

Puis un soir, devenu vieux,

Très vieux,

Il mourut

Couvert de dettes.

Ол қарыз болды

Басынан аяғына дейін.

Оның үйіне, жинауға келді

Оның барлық кредиторлары

Және бұл кейіпкерлерден қашу

оны кім азаптады,

Бір күні шу шығармай

Ол орманға кетті.

Ағаш түбінде ұйықтап қалды

Ал ол армандап жатқанда,

Үстінде құс,

Бұтақта оған ән айтты:

«Қарызыңды төле, қарызыңды төле, бір, екі.

Қарызыңды төле, қарызыңды төле, қария.

Қарызыңды төле, қарызыңды төле.

Бұл жақсырақ

Немесе онсыз

Бұл жұмыс істемейді ».

Ұйқыда өзіне-өзі:

«Бұл менің ар-ұжданымның дауысы

Кім мені қуады, кім мені бақылайды.

Мен оянғанда барамын

Осы достардың барлығын қайтарыңыз

маған кім сенді.

Енді ешқашан емес, мен өзіме айтамын,

Мен несие алғым келмейді ».

«Қарызыңды төле, қарызыңды төле!» деді

«Қарызыңды төле, қарызыңды төле!» құс.

«Қарызыңды төле, қарызыңды төле».

Жалға!

Ол сонда болды, бәрі жақсы болды.

Қандай естелік, қандай тамаша күн

Ол бәрін шешкен кезде (бәрі!)

Оның жылдар бойы қарызы

Соңғы тиынына дейін.

Тіпті көйлегін де шешеді.

Біз оны өткізіп жібере аламыз ...

Орманда жел соқты.

Қуанып қайтты.

Сол ағаштың астына жатып қалды.

Сонымен бірдей құс

Онда демалуға келді, оған өте жақын,

Идиотикалық ауамен қайталау арқылы:

«Қарызыңды төле, қарызыңды төле, бір, екі.

Қарызыңды төле, қарызыңды төле, қария.

Қарызыңды төле, қарызыңды төле.

Бұл жақсырақ

Немесе онсыз

Бұл жұмыс істемейді ».

Дәл осы сәтте ол түсінді

Бұл оның ар-ожданының дауысы

Ұшқыштан басқа ешкім болмады

Абсурд және қыңыр

Кім сол жылайды қайталады

Ол дүниеге келгеннен бастап,

Не айтып тұрғанын білмей.

Қандай тағдыр!

«Қарызыңды төле, қарызыңды төле!» деді

«Қарызыңды төле, қарызыңды төле!» құс.

«Қарызыңды төле, қарызыңды төле».

Жеткілікті,

Немесе мен сені талқандаймын!

Және ол солай істеді,

Құсқа мойын бұрды

Ал келесі күні барлық дүкендерде

Және оның барлық достарына ...

Қарызға батты, қарызға батты, бір, екі.

Ол қарыздар жасады.

Ах!

Содан бір кеште қартайғанымда,

Өте ескі,

Ол өлді

Қарызға жабылған.