Miss Emily - Charles Trenet

Ils s'étaient rencontrés en gare de Budapest

Mais, lorsqu’en arrivant tous deux en gare de l’Est

Soudain, pris d’un culot excessif à son âge

Il lui dit: «Voulez-vous que je port' vos bagages ?»

Six mois après, ils étaient mariés

Il était charmant.

Elle était anglaise

Et tout le jour, il soupirait

Cette chanson, ne vous déplaise:

Miss Emily, vous êtes

La muse du poète

«Le poète c’est moi, avec un grand chapeau

Et la muse, c’est vous, couverte d’oripeaux.»

Miss Emily, cher ange

Ah !

L’envie me démange

De vous mordre le cou, si vous ne m’aimez pas

Vous m’aimez Emily, n’est-ce pas?

Oui?

Ah !

Quoi qu’il arrive, quoi qu’il arrive

Vous êtes passée sur ma rive

Quoi que l’on dise, quoi que l’on fasse

Le temps s’enfuit et tout s’efface

Il se montra très doux, elle se montra coquette

Elle lui flanquait des coups, il en restait tout bête

Il faisait le marché, balayait le salon

Il réparait l'évier, le toit de la maison

Six mois après, il ne marchait plus

Il était bancal, elle était anglaise

Et malgré ça, toujours ému

Il lui chantait, ne vous déplaise

Un jour, il eut assez de cette vie de bagne

Il amène Emily là-haut sur la montagne

Soi-disant pour cueillir d’innocents champignons

Mais il a son idée, son idée, le mignon

C’est un couteau qu’il brandit soudain

Il était terrible, elle était anglaise

Mais au moment de mourir un brin

Il lui chanta, ne vous déplaise:

Miss Emily, vous êtes

La veuve du poète

Le poète, c’est moi, avec un grand couteau

Et la muse, c’est vous qui me tuez bientôt

Miss Emily, je pleure

Des larmes comme du beurre

Mais avant de mourir, avant mon trépas

Vous m’aimez Emily, n’est-ce pas?

Oui, ah !

Je me décide, je me décide

A ce charmant petit suicide

Quoi que l’on dise, quoi que l’on fasse

Le temps s’enfuit et tout s’efface

Олар Будапешттегі вокзалда кездесті

Бірақ Gare de l'Est-ке келген кезде

Кенеттен оның жасында шамадан тыс жүйке ұсталды

Ол: «Жүгегіңді көтеріп алайын ба?» деді.

Алты айдан кейін олар үйленді

Ол сүйкімді болды.

Ол ағылшын болды

Және күні бойы күрсініп алды

Мына ән, өтінемін:

Эмили ханым, сіз

Ақынның музасы

«Ақын – үлкен қалпақты мен

Ал муза – мысырлық жамылған сенсің».

Мисс Эмили, қымбатты періште

Ах!

Тілегім қышиды

Мені сүймесең, мойныңды тістеу үшін

Сіз Эмили мені жақсы көресіз, солай емес пе?

Иә?

Ах!

Не болса да, не болса да

Сен менің жағамнан өттің

Не айтсақ та, не істесек те

Уақыт зымырап өтіп, бәрі жоғалады

Ол өте жұмсақ болды, ол ерке болды

Ол оны теуіп тұрды, ол мылқау болды

Сауда жасап, қонақ бөлмені сыпырды

Раковинаны, үйдің шатырын жөндеп жатқан

Алты айдан кейін ол енді жүрмеді

Ол дірілдеп тұрды, ол ағылшын еді

Соған қарамастан, әлі де қозғалды

Ол оған ән айтты, қарсы болмаңыз

Бір күні ол түрмедегі өмірден әбден қанықты

Ол Эмилиді тауға апарады

Жазықсыз саңырауқұлақтарды теру керек

Бірақ оның өз идеясы, өз идеясы, сүйкімділігі бар

Бұл оның кенеттен алған пышақ

Ол қорқынышты болды, ол ағылшын болды

Бірақ аздап өлетін уақыт келгенде

Қарсы болмасаң, оған ән айтты:

Эмили ханым, сіз

Ақынның жесірі

Ақын – мен, үлкен пышақпен

Ал сіз жақында мені өлтіресіз

Мисс Эмили, мен жылап тұрмын

сары май сияқты көз жас

Бірақ мен өлмес бұрын, өтпес бұрын

Сіз Эмили мені жақсы көресіз, солай емес пе?

Иә, ха!

Мен шешімімді шығарамын, мен шешім қабылдаймын

Сол сүйкімді кішкентай суицидке

Не айтсақ та, не істесек те

Уақыт зымырап өтіп, бәрі жоғалады