Mon village englouti - Charles Trenet

Mon village au fond de l’eau

Se souvient des heures si proches

Quand volait, dans le jour nouveau,

Le son joyeux de ses cloches.

Mon village au fond de l’eau

Se souvient du bruit des enclumes

Dont j’entends encore les échos,

Vibrant sous un manteau d'écume

Et la voix des peupliers

Jamais, jamais je n’ai pu l’oublier.

Tant de souvenirs engloutis

Dorment là, sous l’onde isolée,

Depuis qu’un barrage maudit

A noyé ma verte vallée.

Mon village au fond de l’eau

Se souvient de choses jolies,

D’un amour qui fut si beau,

Soleil de toute ma vie…

A présent qu’a sonné le glas,

L’amour est mort, fut-il volage?

Et mon cœur est triste et bien las.

Mon cœur, pareil à ce village,

Ce village au fond de l’eau

Dont seul j’entends les soupirs, les sanglots.

Су түбіндегі ауылым

Жақын сағаттарды еске түсіреді

Ұшқанда, жаңа күнде,

Оның қоңырауларының қуанышты үні.

Су түбіндегі ауылым

Дөңгелектердің дыбысын есіне түсіреді

Оның жаңғырығы әлі естіледі,

Көбік жамылғысының астында жанды

Ал теректер дауысы

Мен оны ешқашан, ешқашан ұмыта алмадым.

Қаншама естеліктер

Онда, оқшауланған толқын астында ұйықтаңыз,

Қарғыс атқан бөгеттен бері

Жасыл алқабымды суға батырды.

Су түбіндегі ауылым

Әдемі нәрселерді есте сақтайды,

Керемет болған махаббаттан,

Өмірімнің шуағы...

Енді өлім сыңғыры естілді,

Махаббат өлді, ол құбылмалы болды ма?

Ал менің жүрегім мұңайып, қатты шаршады.

Жүрегім осы ауыл сияқты,

Бұл ауыл судың түбінде

Соның ішінде мен ғана естимін күрсініп, жылап.