Les bruits de Paris - Charles Trenet

Chaque nuit je rentre si tard,

Que sur mon chemin, tous les balayeurs,

Les fantômes noirs changent de couleur

Et dans le ciel rose on comprend

Qu’il se passe quelque chose de grand.

Quand j’entends, dans mon quartier,

La voiture du laitier,

Je me dis: «C'est sept heures et quart.

Il faut se lever sans retard.»

Quand j’entends la boulangère

Qui porte son pain, légère,

Je me dis c’est: «Sept heures et demi

Et je suis encore au lit.»

Dehors c’est le printemps.

Les gens sont contents.

Quand on leur demande si c’est Jeudi,

Ils répondent tous: «Oui!

C’est Jeudi.»

Quand j’entends, près du métro,

La voix du marchand de journaux,

Je me dis: «C'est déjàmidi

Et je suis encore au lit.»

Je me dis: «C'est déjàmidi

Et je suis encore au lit.»

Chaque nuit, je rentre si tôt

Que j'éteins la lune d’un coup de chapeau,

Que j'éteins le ciel.

Adieu, belle nuit.

Voici ma maison et mon lit

Et voici les bruits de Paris.

Әр түнде үйге өте кеш келемін

Менің жолымда, барлық сыпырушылар,

Қара елестер түсін өзгертеді

Ал қызғылт аспанда біз түсінеміз

Үлкен нәрсе болып жатыр.

Естісем, менің көршімде,

Сауыншының көлігі,

Мен: «Сағат жетіден ширек өтті.

Сіз кешіктірмей тұруыңыз керек».

Наубайшыны естігенде

Кім нанды жеңіл көтереді,

Мен: «Жеті жарым

Ал мен әлі төсекте жатырмын».

Сыртта көктем.

Адамдар бақытты.

Бейсенбі ме деп сұрағанда,

Олардың барлығы: «Иә!

Бүгін бейсенбі».

Естісем, метро жанында

Газет сатушының дауысы,

Мен өзіме: «Түс болды

Ал мен әлі төсекте жатырмын».

Мен өзіме: «Түс болды

Ал мен әлі төсекте жатырмын».

Әр кеш сайын үйге ерте келемін

Мен қалпақпен айды сөндіремін деп,

Мен аспанды сөндіремін.

Қош бол, әдемі түн.

Міне, менің үйім мен төсегім

Міне, Париждің дыбыстары.