Daylight Algorithm - Century

This is our last day as humans.

We’ve given everything back

Our cities have been abandoned.

Our profound regret dissolves into nothing

We no longer betray each other.

We no longer feel hatred

Avarice takes on new meaning and in no time no one will remember

They find us hiding in the forest.

They emerge from blackness wearing our skin

They tear us to pieces and eat us alive.

Their hooves break our skulls apart

Their fur is slicked with our blood.

Vegetation consumes ruins of our office

buildings

The forest engulfs our deserted parking structures

Grass grows up through our highways.

Our foregoing lives have been eaten away

and in time no one will remember

Бұл адам ретінде соңғы күніміз.

Біз бәрін қайтарып бердік

Біздің қалаларымыз қараусыз қалды.

Біздің терең өкінішіміз еш нәрсеге айналды

Біз енді бір-бірімізге опасыздық жасамаймыз.

Біз бұдан былай жек көрушілікті сезбейміз

Avarice жаңа мағынаны алады және еш уақытта ешкім есте сақтамайды

Олар бізді орманда жасырынып жатқан жерінен тауып алады.

Олар біздің терімізді киіп, қара түстен пайда болады

Олар бізді бөлшектеп, тірідей жейді.

Олардың тұяғы бас сүйектерімізді жарып жібереді

Олардың жүні біздің қанымызға сіңген.

Өсімдіктер кеңсенің қирандыларын жейді

ғимараттар

Орман біздің қаңырап қалған автотұрақтарымызды жауып жатыр

Біздің магистральдар арқылы шөп өседі.

Біздің бұрынғы өміріміз жеп кетті

Уақыт өте келе ешкім есте сақтамайды