Half Moons, Half Centuries - Catamenia

From the stairway he threw with the languages unknown

The words of truth and the cohort of fools

Named the man of black for the back of his hands

Where marked in numbers fourteen and two fours

From below the stairway, he entered the door

The torches were lit a fire, his marks were glowing more

He entered the room, lighting the walls of stone

As the cohort at the door were pounding for his blood

The candle in his left and the book in his right

His heart spoke the names and his hands were all a light

The man called of black

His hands were lightning the night

The night of dead moon

And the moon wept in blood

And his words pierced it’s fragile heart

The man called of black

His hands were lighting the night

The night of the dead moon

They were many at the door, when he spoke towards

The icon at the aisle, was the night he ever adored

Баспалдақтан ол белгісіз тілдермен лақтырды

Шындық сөздері мен ақымақтардың тобы

Артқы жағындағы қара адам деп аталды

Он төрт және екі төрттік сандармен белгіленген жерде

Баспалдақтың астынан ол есікке кірді

Алаулар от жағылды, оның іздері одан сайын жарқырап тұрды

Ол бөлмеге кірді                                                                                                

Есіктегі топ оның қанын іздеп жатқанда

Сол жағында шам, оң жағында кітап

Оның жүрегі есімдерді айтып, қолдары нұрлы болды

Ер адам қара деп қоңырау шалды

Оның қолдары түнде найзағай болды

Өлі ай түні

Ал ай қанға боп жылады

Оның сөздері нәзік жүректі тесіп өтті

Ер адам қара деп қоңырау шалды

Оның қолдары түнді жарықтандырды

Өлі ай түні

Ол сөйлескен кезде олар есік алдында көп болды

Дәліздегі иконка ол бұрыннан ұнататын түн болды