Milonga del Novecientos - Carlos Gardel

Me gusta lo desparejo

Y no voy por la vereda;

Uso fungi a lo Massera,

Calzo bota militar.

La quise porque la quise

Y por eso ando penando;

Se me fue ya ni se cuando,

Ni se cuando volvera.

Me la nombran las guitarras

Cuando dicen su cancin,

Las callecitas del barrio

Y el filo de mi facon.

Me la nombran las estrellas

Y el viento del arrabal;

No se pa' que me la nombran

Si no la puedo olvidar.

Soy desconfiao en amores,

Y soy confiao en el juego;

Donde me invitan me quedo

Y donde sobro tambin.

Soy del partido de todos

Y con todos me la entiendo

Pero vayanlo sabiendo:

Soy hombre de Leandro Alem.

No me gusta el empedrao

Ni me doy con lo moderno;

Descanso cuando ando enfermo,

Y dispues que me he sanao.

La quiero porque la quiero

Y por eso la perdono;

No hay cosa peor que un encono

Para vivir amargao…

Маған біркелкі емес ұнайды

Ал мен тротуармен жүрмеймін;

Мен Massera саңырауқұлақтарын қолданамын,

Мен әскери етік киемін.

Мен оны қаладым, өйткені мен оны қаладым

Міне, сондықтан мен қайғырып отырмын;

Ол мені тастап кетті, мен қашан білмеймін,

Мен оның қашан оралатынын білмеймін.

Гитаралар оны мен үшін атайды

Олар әнін айтқанда,

Маңайдағы көшелер

Және менің факонымның шеті.

Оның атын жұлдыздар қояды

Ал қала маңындағы жел;

Мені қалай атайтындарын білмеймін

Әйтпесе мен оны ұмыта аламын.

Мен махаббатқа сенбеймін,

Мен ойында сенімдімін;

Олар шақырған жерде мен тұрамын

Қай жерде тым көп.

Мен барлығының партиясынанмын

Ал мен бәрін түсінемін

Бірақ біле жүріңіз:

Мен Леандро Алемнің адамымын.

Мен тасты ұнатпаймын

Мен тіпті заманауи емеспін;

Мен ауырған кезде демаламын

Сосын мен сауығып кеттім.

Мен оны жақсы көремін, өйткені мен оны жақсы көремін

Сол үшін мен оны кешіремін;

Ашуланудан жаман ештеңе жоқ

Ащы өмір сүру үшін...