El Cardo Azul - Carlos Gardel

En mi cuidado jardn

Esbelto, altivo y gallardo,

Floreci un silvestre cardo,

Con sus penachos de tul;

Y el roco con su manto

Que de perlas pareca,

Al amanecer cubra

Las hebras del cardo azul.

Pero el beso de la aurora

Que el sol radiante le enviaba,

Con sus besos desfloraba

Aquel manto de arrebol;

En finsimas lloviznas

Caan las perlas al suelo,

Y tan azul como el cielo,

Quedaba otra vez la flor.

Ya no muestras a la aurora

El jopel de tu hermosura,

Ya no encanta la frescura

De tus penachos de tul;

Y al mirarte marchitado

Sin candor y sin esencia,

Ya no halagas mi existencia

Pobrecito cardo azul.

Менің мұқият бақшамда

Жіңішке, мақтаншақ және батыл,

Жабайы ошаған гүлдеді,

Тюльдің шлейфтерімен;

Ал жартас оның жамылғысы бар

Қандай інжу көрінді,

таңғы жамылғы

Көк ошағанның жіптері.

Бірақ таңның сүйісі

Оны нұрлы күн жіберген,

Сүйісімен ол гүлденді

Бұл қызыл мантия;

Нәзік жаңбырларда

Інжу жерге түсті,

Аспандай көк,

Гүл қайтадан қалды.

Сен енді таңды көрсетпейсің

Сенің сұлулығыңның таңғажайып көрінісі,

енді балғындықты ұнатпайды

Тюльден жасалған шлейфтерден;

Ал саған қарап қаңырап қалды

Ашықсыз және болмыссыз,

Сен енді менің барымды мақтамайсың

Байғұс кішкентай көк ошаған.