Five Faces of Madness - Byzantine

I dreamt of heaven once

It was a calm cool and miserable place

All my friends were under the fire

I could not make out a face

I was trapped with the holiest men

The ultimate punch line to an ironic end

I screamed in my torment and writhed in my pain

As the angels did bathe me with heaven again

There is no earthly way of knowing

Which direction we are going

Not a speck of light is showing

So the danger must be growing

I draw inspiration from the micro dreams

That twitch the body before the entering

We pull ourselves into a callous induced sleep

Swallowed by the years of undigested beatings

In this place you reek of fear

Deserved malaise

Light is gone with shedding grace

And God has backed away

Free yourself from your own mind

Break yourself from your own mind

Not a speck of light is showing

So the danger must be growing

In this place you reek of fear

Deserved the horrors of life

Мен бір рет аспанды армандадым

Бұл салқын және бейшара жер еді

Менің барлық достарым оттың астында қалды

Мен бетімді  айта алмадым

Мен ең қасиетті адамдармен бірге болдым

Ирониялық соңы соңғы соққы сызығы

Мен азаптан айқайладым және ауырдым

Періштелер мені қайтадан жұмаққа шомылдырғандай

Жерден білудің өзі жоқ

Біз қай бағытта келе жатырмыз

Бір жарық  көрсетілмейді

Сондықтан қауіп өсуі керек

Мен микро армандардан шабыт аламын

Бұл кірер алдында денені тербетеді

Біз өзімізді ұйқысыз ұйқыға  тартамыз

Жылдар жұтылып жұтылды ас қорытылмаған таяқ

Бұл жерде сенің қорқынышың иіскейді

Лайықты мазасыздық

Жарық жарықпен өшеді

Ал Құдай кері шегінді

Өз ойыңыздан босатыңыз

Өз ойыңыздан өзіңізді үзіңіз

Бір жарық  көрсетілмейді

Сондықтан қауіп өсуі керек

Бұл жерде сенің қорқынышың иіскейді

Өмірдің сұмдықтарына лайық