Vanvidd - Burzum

En forskremt skikkelse i skyggen,

fillete og fattig, men vakker og rik,

folen og forvridd, men ingen stakkar:

hun gjemmer seg so godt hun kan.

Hun er forhatt av de fleste,

men elsket av de aller beste.

Reiser gjerne langt og lenge,

hun gor alene, barbeint i skiten,

po ubrukte veier, gjengrodde stier,

i dyretrakk og farlige leier.

Oppover, til himmelens rand

i lasten;

galskap i botter og spann.

Himmelen revner nor hun nor opp:

hymnen tar slutt for saueflokk.

Lyse lokker, lure smil,

bie blikk, bak sjalet

melkehvit hud, kritthvite tenner.

Latteren skremmer de fleste.

Көлеңкеде үрейленген тұлға,

жыртылған және кедей, бірақ әдемі және бай,

құлын және бұралған, бірақ кедей емес:

ол мүмкіндігінше жасырады.

Оны көпшілік жек көреді,

бірақ ең жақсылары жақсы көреді.

Мен алыс және ұзақ саяхаттауды ұнатамын,

Ол жалғыз жүреді, жалаңаяқ,

пайдаланылмаған жолдарда, өскен жолдарда,

жануарлардың баспаналарында және қауіпті лагерлерде.

Жоғары, аспанның шетіне

жүкте;

боттар мен шелектегі ақылсыздық.

Аспан жарылмайды, ол да, көтерілмейді:

гимн отар қойлар үшін аяқталады.

Жарқын бұйралар, қу күлкілер,

ара көзқарасы, орамалдың артында

сүттей ақ тері, бор ақ тістері.

Күлкі көпшілікті қорқытады.