Frijôs einsames Trauern - Burzum

A mother mourns the loss of her son.

The most wonderful man in the world;

light and shining, fair and beautiful as no other man.

Light blond hair, wonderful skyblue eyes and a skin so fair it shines!

Tall and handsome, strong and brave, perfect in all his being.

Now he is dead!

Silent.

Alone.

Watching the lands and others from a window up high in the clouds.

Cold of sorrow, exhausted by grief;

the very little remaining life is fading away.

Too tired to move, too mournful to think of anything else then her dead son.

The others are preparing the defense of the town, and her husband has left to find the avenger for the killing.

Nobody thinks of her, nobody has any time for her.

She is left alone, to mourn the death of her son.

Анасы ұлын жоқтап жатыр.

Әлемдегі ең керемет адам;

нұрлы және жарқыраған, ешкімге ұқсамайтын әділ және әдемі.

Ашық ақшыл шаш, тамаша көкшіл көздер және жарқыраған әдемі тері!

Ұзын бойлы да сымбатты, қайратты да батыл, бар болмысымен мінсіз.

Енді ол өлді!

Үнсіз.

Жалғыз.

Бұлттардың үстіндегі терезеден жерді және басқаларды қарау.

Мұңның салқыны, қайғыдан қажыған;

қалған өмірдің өте аз бөлігі сөніп барады.

Қозғалуға тым шаршаған, қайтыс болған ұлынан басқа ештеңе туралы ойлауға тым қайғырған.

Қалғандары қаланы қорғауға дайындалуда, ал оның күйеуі өлтіргені үшін кек алушыны іздеуге кетіп қалды.

Ол туралы ешкім ойламайды, оған ешкімнің уақыты жоқ.

Баласының өлімін жоқтау үшін жалғыз қалды.