Сталеві квіти - Бумбокс

Кажеш — все про мене знаєш ти, навіть стіни мають очі тут

Ну у кого вже навчилася, дай йому мою сорочку — білу ту

Ти така, як я, незламана

(Troubles said «hello», joy said «peace and love»)

Але там, де я себе запхав ані психолога, ні шамана

Після всього, через що пройшли починати знову все з нуля!

Небо-небо, чуєш, небо, я земля, бо вже той день коли

Ми зриваємося на крик i я не знаю тебе — я звик

Якщо можеш без мене далі йти, то підкажи, коли відпустить

В руки твої, що очікують, крізь валуни човен правлю

Зі шкіри вистрибну списом, стрілою наввиперед

Поряд в останній твій зойк я себе поставлю

Аби все знов розпочати, зіграти наш спільний сет!

А ми дивитись не хтіли, як квіти сталеві ростуть із глини

Ми сподівались від бруду вимитись, за руки взятись і вийти

Вибач, я більше не буду з бруду ростити сталеві квіти!

Так усе й влаштовано: тут зашив — там тече

Якщо впав — встань знов, переклав на інше плече — пішов

Брак людей, сутінки думок, поклади їм край

Коли все ніяк — перевертай вініл, крути ще

Куплені-продані, забуті-згадані

Але не крадені сонячні наші дні, ні

Різні, коли брудні, коли тендітні, ні

Хочеш пробач, хочеш «ізвіні» — але

Ким тобі був, ким тепер став, ким була мені?

Ми були на все це згодні, прошу

Тільки не сьогодні, чуєш, тільки не сьогодні!

Я намагався, знають на горі, бути ким я є

Лиш мені моє, собі лиш своє

Бо невдовзі хвилі змиють сліди

Там, де спільну мову шукав з тобою

В небі нічному серпневому наше придане

Чому так довго минав, хто ховав, де ховалися?

Вип’ю тебе по краплині і все дізнаюся

Скільки на двох нам жетонів в цій касі видано

А ми дивитись не хтіли, як квіти сталеві ростуть із глини

Ми сподівались від бруду вимитись, за руки взятись і вийти

Вибач, я більше не буду з бруду ростити сталеві квіти

Але ось тут, прямо тут

Між ребер з’явився порожній кут

Я кричав, просив, благав, вважай

Бо ти для мене і пекло, і новий рай

Схибили раз — і все нанівець

Так мій зошит зламав її олівець

Так, я сильний, я вільний, але пустий

Ти підкажи, коли відпустить?

А ми дивитись не хтіли, як квіти сталеві ростуть із глини

Ми сподівались від бруду вимитись, за руки взятись і вийти

Вибач, я більше не буду з бруду ростити сталеві квіти!

Сіз мен туралы бәрін білесіз, тіпті қабырғалардың да көздері бар дейсіз

Кім үйренді, оған менің ақ көйлегімді бер

Сен мен сияқтысың, үзілмеген

(Қиындықтар «сәлем» деді, қуаныш «бейбітшілік пен махаббат» деді)

Бірақ мен өзімді психолог та, бақсы да таппадым

Ақыр соңында, олар бәрін нөлден бастау үшін неден өтті!

Аспан-аспан, естисің, аспан, мен жермін, өйткені ол күн

Біз айқайлап жатырмыз, мен сізді білмеймін - мен оған үйреніп қалдым

Егер менсіз жүре алсаңыз, маған қашан жіберу керектігін айтыңыз

Сіз күткен қолдарыңызда мен қайықты тастардың арасынан басқарамын

Мен теріден найзаның ұшымен, алға жебемен секіремін

Мен сенің соңғы жылауыңның жанына өзімді қоямын

Барлығын басынан бастау үшін біздің бірлескен жиынымызды ойнаңыз!

Ал балшықтан өскен болат гүлдерді көргіміз келмеді

Кірден құтылып, қол ұстасып, шығамыз деп үміттендік

Кешіріңіз, мен енді балшықтан болат гүлдер өсірмеймін!

Бәрі осылай реттелген: міне, мен тіктім – сонда ағады

Егер сіз құласаңыз - қайтадан тұрыңыз, басқа иыққа ауысыңыз - солға

Адамдардың аздығы, ойдың ымырттығы оларға нүкте қойды

Барлығы сәтсіз болғанда - винилді төңкеріңіз, көбірек бұраңыз

Сатып алған-сатқан, ұмытылған-айтқан

Бірақ біздің шуақты күндеріміз ұрланған жоқ, жоқ

Әртүрлі, кірлегенде, нәзік кезде, жоқ

Кешірім сұрағың келеді, «кешірім» алғың келеді – бірақ

Кім едің, қазір кім болдың, маған кім болдың?

Осының бәріне келістік, өтінемін

Тек бүгін емес, естисіз, бірақ бүгін емес!

Мен өзімнің кім екенімді білуге ​​тырыстым

Тек менікі, тек менікі

Өйткені көп ұзамай толқындар іздерін шайып кетеді

Мен сенімен ортақ тіл іздедім

Тамыздың түнгі аспанында біздің қанжығамыз

Неге ұзаққа созылды, кім жасырды, қайда жасырды?

Мен саған бір тамшы беремін, мен білемін

Осы кассада бізге қанша жетон берілді?

Ал балшықтан өскен болат гүлдерді көргіміз келмеді

Кірден құтылып, қол ұстасып, шығамыз деп үміттендік

Кешіріңіз, мен енді балшықтан болат гүлдер өсірмеймін

Бірақ дәл осы жерде

Қабырғалардың арасында бос бұрыш пайда болды

Айқайладым, жалындым, өтіндім, сенемін

Өйткені сен мен үшін әрі тозақсың, әрі жаңа жұмақсың

Олар бір рет қателесті - және бәрі нәтиже бермеді

Сөйтіп менің қарындашым оның дәптерін сындырды

Иә, мен күштімін, мен еркінмін, бірақ боспын

Сіз маған қашан жіберу керектігін айта аласыз ба?

Ал балшықтан өскен болат гүлдерді көргіміз келмеді

Кірден құтылып, қол ұстасып, шығамыз деп үміттендік

Кешіріңіз, мен енді балшықтан болат гүлдер өсірмеймін!