Whoever Finds This I Love You - Brook Benton

On a quiet street in the city a little old man walks along

Shuffling through the Autumn afternoon

And the Autumn leaves reminded him another summer’s come and gone

He had a long, lonely night ahead waitin' for June

Then among the leaves near an orphan’s home a piece of paper caught his eye

And he stooped to pick it up with trembling hands

And as he read the childish writing, the old man began to cry

'Cause the words burned inside him like a flame

«Whoever finds this, I love you!»

«Whoever finds this, I need you!»

«I ain’t even got no one to talk to!»

«So, Whoever finds this, I love you!»

The old man’s eyes searched the orphan’s home

And cam to rest upon a child with her nose pressed up against the window pane

And the old man knew he’d found a friend, at last

So he waved at her and smiled

And they both knew they’d spend the winter laughing at the rain

(Spoken)

And they did spend the summer laughing at the rain, talking through the fence,

exchanging little gifts they’d made for each other.

The old man would carve

toys for the little girl, and she would draw pictures for him of beautiful

ladies surrounded by green trees and sunshine, and they laughed alot.

But then on the first day of June, the little girl ran to the fence to show

the man a picture she had drawn, BUT HE WASN’T THERE!

And somehow,

the little girl knew he wasn’t coming back.

So she went back to her little

room, took out a crayola and a piece of paper, and wrote:

«Whoever finds this, I love you!»

«Whoever finds this, I need you!»

«I don’t even have no one to talk to.»

«So, whoever finds this, I love you!»

Қаланың тыныш көшесінде кішкене қарт  жаяу жүреді

Күзгі түстен кейін араласу

Күзгі жапырақтар оған тағы бір жаздың келіп, өткенін еске түсірді

Оны маусымды ұзақ, жалғыз түн күтіп тұрды

Сол кезде жетім үйінің жанындағы жапырақтардың арасынан бір қағаз көзіне түсті

Ол дірілдеген қолдарымен еңкейіп оны көтерді

Балалық жазуды оқыған кезде, қария жылай бастады

Себебі сөздер оның ішінде жалын сияқты жанып кетті

«Кім бұны тапса, мен сені жақсы көремін!»

«Кім бұны тапса, сен маған керексің!»

«Мен тіпті ешкіммен сөйлеспеймін!»

«Олай болса, кім мұны тапса, мен сені жақсы көремін!»

Қарттың көзі жетімнің үйін ақтарды

Және балаға мұрнымен демалу үшін, оның мұрны терезе аймағына қарсы тұру

Қарт өзінің дос тапқанын білді

Ол оған қол бұлғап, күлді

Екеуі де қысты жаңбырға күліп өткізетіндерін білді

(ауызша)

Олар жазды жаңбырға күліп, дуал арқылы сөйлесіп өткізді,

бір-біріне жасаған кішкентай сыйлықтарымен алмасады.

Қарт ойып жасайтын

кішкентай қызға ойыншықтар беріп, ол оған әдемі суреттер салатын

Жасыл ағаштар мен күн сәулесі қоршалған ханымдар қатты күлді.

Бірақ маусымның бірінші күні кішкентай қыз көрсету үшін қоршауға жүгірді

ер адамның суреті ол салған, БІРАҚ ОЛ ЖОҚ!

Және әйтеуір,

кішкентай қыз оның қайтып келмейтінін білді.

Сөйтіп, ол кішкентайына оралды

бөлмесінен бір қағаз бен бір парақ   алып    алып   деп жазды да:

«Кім бұны тапса, мен сені жақсы көремін!»

«Кім бұны тапса, сен маған керексің!»

«Менде сөйлесетін ешкім де жоқ.»

«Олай болса, кім мұны тапса, мен сені жақсы көремін!»