Es regnet - Brigitte Fassbaender, Cord Garben

Ich frage nichts

Ich darf nicht fragen

Denn du hast mir gesagt: «Frage nicht!»

Aber kaum höre ich deinen Wagen

Denke ich: Sagen, oder nicht sagen?

Er hat alles auf dem Gesicht

Glaubst du denn daß nur der Mund spricht?

Augen sind wie Fensterglas

Durch alle Fenster sieht man immer

Schließt du die Augen ist es schlimmer

Meine Augen hören etwas

Etwas anderes meine Ohren

Für Schmerzen bin ich denn geboren

Laß mein Gesicht am Fenster, laß;

Die Sonne darf jetzt nicht mehr scheinen!

«Es regnet,» sagt das Fensterglas

Es sagt nur was es denkt!

Laß uns zusammen weinen…

…zusammen weinen…

Мен ештеңе сұрамаймын

Маған сұрауға рұқсат жоқ

Өйткені сіз маған: «Сұрамаңыз!» дедіңіз.

Бірақ мен сіздің көлігіңізді әрең естимін

Мен ойлаймын: айту керек пе, айтпау керек пе?

Оның бетінде бәрі бар

Ауыз ғана сөйлейді деп ойлайсың ба?

Көздер терезе әйнегі сияқты

Сіз әрқашан барлық терезелер арқылы көре аласыз

Егер сіз көзіңізді жұмысаңыз, одан да жаман болады

Менің көзім бірдеңе естиді

Менің құлағыма тағы бір нәрсе

Мен ауыру үшін дүниеге келдім

Бетімді терезеге қалдыр, кет;

Күн енді жарқырай алмайды!

«Жаңбыр жауып тұр» дейді терезе әйнегі

Ол тек не ойлайтынын айтады!

Бірге жылайық...

...бірге жылау...