Пугачиха - Big Black Boots

Как и для тебя, мне была весна с осенью

Когда небо над тобой серое с просинью

И вдруг — луч света, как глоток лета

Потолок неба, определённо не определяемая веха

Этого века, где нет человека

Которому было бы прямо

Велено цельными ценами ценить добро и зло

Я бы, яда не буду я, небо будоражить буду

Я буду гнать лабуду и на беду себе добуду

Я беду, я бегу неуклюже по лужам

И в стужу мёрзну заслуженно на бегу

Буду… я…

А знал, что в этом месте

Нет простора для стихов и песен

Что когда был весел, значит был мне мир тесен

Но, видимо, не видно за жизнью обыденной обиды

На моём лице печати, не досказаны в печали

На причале чаял, что смоет отчаяние

Чай, чуял, чай, дул на чай и думал о начале вначале

Иду не слышу мыслей, и страх мой мысленно чистый,

А в окнах лучистый свет игристый танцует быстро

И полон мир гранями, и полон заранее

В твоих глазах признание мне в наказание

Перед собранием стою на холоде, молоден

Не надо ли аду?

На льду, надули на дали,

А медали даже медью не дали

Как и для тебя, мне была весна с осенью

Когда небо над тобой серое с просинью

И вдруг — луч света, как глоток лета

Потолок неба, там где я не был, там так было всегда

Рядом со счастьем бродит беда

Так было в мире всегда

Так будет в мире всегда

За безмятежным летом

Осень приходит следом

Рядом со счастьем бродит беда

…Или ещё одна мудрость абхазская: «Если на небе гремит гром и сияет молния,

значит скоро пойдёт дождь»

Сен сияқты менде көктем мен күз болды

Сіздің үстіңіздегі аспан сұр және көк болған кезде

Және кенеттен - жаздың бір жұтымындай жарық сәулесі

Аспан төбесі, анық анықталмаған белес

Адам жоқ бұл ғасыр

Қайсысы дұрыс болар еді

Жақсылық пен жамандықты тұтас бағамен бағалауды бұйырды

Мен болар едім, уландырмаймын, аспанды бұзамын

Мен ақымақ айдап, өзімді қиындыққа ұшыратамын

Қиындыққа тап болдым, шалшықтардың арасынан ебедейсіз жүгіремін

Ал суықта мен жүгіруде лайықты түрде тоңамын

Мен боламын…

Мен мұны осы жерде білдім

Өлеңдер мен әндерге орын жоқ

Көңілді кезімде бұл дүние мен үшін кішкентай болды деген сөз

Бiрақ, кәдiмгi ренiш өмiрiнiң астарында бұл байқалмайды

Мұңда аяқталмаған бетіме із қалдырады

Пристаньда мен үмітсіздікті шайып кетеді деп үміттендім

Шай, киіз, шәй, шайға үрлеп, басында ойланып қалды

Мен ойды естімей жүрмін, ал менің қорқынышым психикалық таза,

Ал терезелерде жарқыраған сәуле тез билейді

Ал дүние қырлы, алдын ала толы

Сіздің көзіңізше, мойындау - менің жазам

Кездесу алдында мен суықта тұрмын, жас

Бұл тозаққа қажет емес пе?

Мұзда, қашықтықта алдады,

Олар тіпті мыс медаль да бермеді

Сен сияқты менде көктем мен күз болды

Сіздің үстіңіздегі аспан сұр және көк болған кезде

Және кенеттен - жаздың бір жұтымындай жарық сәулесі

Аспанның төбесі, мен болмаған жерде ол әрқашан болды

Бақыттың қасында қиындық жүреді

Дүниеде әрқашан осылай болған

Сондықтан ол әрқашан әлемде болады

Тыныш жаз үшін

Артынан күз келеді

Бақыттың қасында қиындық жүреді

... Немесе тағы бір абхаз даналығы: «Аспанда күн күркіреп, найзағай жарқылдаса,

Жақын арада жаңбыр жауады деген сөз».