Immer wieder sonntags - Bert

Walter war nicht großwar eher kleintrotzdem glaubte ervon den Kleinen einer der

Größten zu sein.

Seine Frau, die Mariesah noch ganz gut aus für ihr Alterund wenn sie mal was

sagtedann meist: MEIN GOTT WALTER.

Walter lebte sein Lebenwar meist

unbeschwertund wenn er mal was machtemachte er’s meist verkehrt.

Beim Frühstück warf er die Kaffeekanne umzum Glück war’s nur kalter

Marie sagte wieder einmal: MEIN GOTT WALTER.

Walter hatte es nicht

eiligarbeitete ja im selben Hausund wenn er keine Lust hattefiel die Arbeit

eben aus.

Das machte auch nichtsdenn er war Hausverwalterwenn die ander’n Mieter ihn

sah’nmeinten sie nur: MEIN GOTT WALTER.

Walter wollte und ließ das Haus in

Ordnung versetzenund machte einer was kaputtmuss er den Schaden ersetzen.

Meist musste Walter dies tunwie gestern den Feuerlöscherhalterals er’s

beichtete sagte Marie: MEIN GOTT WALTER.

Denn da hatte Walter im Flur Rauch

entdecktund sofort erkanntdaß nur ein Feuer dahintersteckt.

Laut «Feuer Feuer"rufendriss er den Löscher von der Wandnatürlich mit

Halteralle die ihn sah’n meinten nur: MEIN GOTT WALTER.

Doch solche Blödelei'n

ignorierte er nurund rannte mit dem Löscher hinaus auf den Flur.

Doch dort staubten nur die von ihm bestellten Gipser und Kalkerund als sie ihn

sah’n: … MEIN GOTT WALTER.

Doch Walter macht sich nichts aus solch' kleinen

Pannenaus kaputten Tassen

Tellern oder Kaffeekannen.

Er geht dann in die Kneipeund wenn wer heimkommtdann lallt er.

Marie sagt dann nur: MEIN GOTT WALTER.

Ja das leben verlangte Walter schon 'ne

Menge abund sein Pech verfolgte ihn sogar bis ins Grabdenn sein Sarg glitt den

Trägern aus den Händenauf den Boden knallt erder Pfarrer rief entsetzt:

MEIN GOTT WALTER.

Nun steht Walter ganz allein vor’m Himmelstorund kommt sich

eigentlich ziemlich einsam vor.

Petrus sieht durch das Gucklochdrauf verliert den Halt er.

Zum lieben Gott ruft er nach hinten: Da draußen da steht WALTER.

Уолтер үлкен емес еді, ол өте кішкентай еді, бірақ ол өзін кішкентайлардың бірі деп ойлады

ең үлкен болу.

Оның әйелі Мари әлі де жасына және қолында бірдеңе болғанына өте жақсы көрінетін

содан кейін әдетте: МЕНІҢ ҚҰДАЙЫМ УОЛТЕР.

Уолтер өз өмірін негізінен өткізді

алаңсыз және ол бірдеңе істегенде, әдетте оны дұрыс істемейтін.

Таңғы ас кезінде ол кофе құмырасын лақтырып жіберді, бақытымызға орай, ол суық болды

Мари тағы да айтты: МЕНІҢ ҚҰДАЙЫМ УОЛТЕР.

Уолтерде ол жоқ еді

асығыс бір үйде жұмыс істеп, көңілі келмеген соң жұмысы түсіп қалады

ғана бітті.

Бұл да маңызды емес, өйткені оны басқа жалға алушылар көргенде ол жылжымайтын мүлікті басқарушы болатын

олар жай ғана айтты: МЕНІҢ ҚҰДАЙЫМ УОЛТЕР.

Уолтер үйге кіргізгісі келді

Тәртіп орнатыңыз және біреу бірдеңені бұзса, ол залалды өтеуі керек.

Көбінесе Уолтерге мұны кешегі өрт сөндіргіш ұстағышы сияқты істеуге тура келді

мойындады Мари: МЕНІҢ ҚҰДАЙЫМ УОЛТЕР.

Өйткені Уолтердің дәлізінде түтін болған

тауып, оның артында тек от бар екенін бірден түсінді.

«Өрт, өрт» деп қатты айқайлап, сөндіргішті өзімен бірге қабырғадан жұлып алғаны анық.

Оны көргендердің бәрі: «ҚҰДАЙЫМ ВАЛЬТЕР».

Бірақ мұндай нонсенс

ол елемей, сөндіргішті алып дәлізге жүгірді.

Бірақ ол жерде тек ол бұйырған сылақшылар мен әктеушілер ғана оны көргенде шаңын қағып жатыр екен

көрдім: … МЕНІҢ ҚҰДАЙЫМ УОЛТЕР.

Бірақ Уолтер мұндай кішкентайларға мән бермейді

Сынған шыныаяқтардың сынуы

тәрелкелер немесе кофе кәстрөлдері.

Содан кейін ол сыраханаға барады және үйге біреу келсе, ол дірілдейді.

Мари содан кейін жай ғана айтады: МЕНІҢ ҚҰДАЙЫМ УОЛТЕР.

Иә, өмір Уолтерді талап етті

Көпшілік пен оның сәтсіздігі тіпті оның табытының сырғып кеткені үшін оның қабіріне дейін ерді

Діни қызметкер қорқып айқайлады:

ҚҰДАЙЫМ УОЛТЕР.

Енді Уолтер аспан қақпасының алдында жалғыз тұр

шын мәнінде өте жалғыз.

Питер тесігінен қарап, аяғынан айырылады.

Ол ізгі лордқа шақырады: Уолтер сол жерде тұр.