Nine Wishes - Atrox

Deep down in a smiling bucket swimming clouds

If it was up to me this house would be almost seven hundred years old and more

than thirteen kilometres tall

I would sit in a rocking chair, creaking along with an out-of-tune piano and an

orchestrion that always tricks me with ever-changing tempo

I’d be able to walk in the ceiling.

I would eat nebula for supper.

I would wear a necklace made of strung hailstones

The well outside would be an eye that stares itself blind at the moon.

The water would sob.

There would be two winds moaning

The shadows would converge when the clock struck twenty-five

Oh how I wish I could walk about on the walls.

And how I wish there were more

hours in a night:

When I can’t wish for more — the vision of scarabees crackling mandrake roots

in soil breathing ghosts of worms and scolopendras

Haunting you with their fumes of horror till your soul tears your body apart

and escapes

Күлімсіреген шелек ішінде бұлттар жүзіп жатыр

Егер ол маған дейін болса, бұл үй жеті жүз жыл және одан да көп болар еді

биіктігі он үш шақырымнан асады

Мен тербелетін орындыққа отырып, күйі жоқ фортепиано мен сықырлайтын едім.

Әрқашан өзгеретін темппен мені алдайтын оркестр

Мен төбеге кіре аламын.

Мен кешкі асқа тұманды жейтін едім.

Мен бұршақтан жасалған алқа тағып алар едім

Сырттағы құдық көзге түседі, ол өздерін айға соқыр етеді.

Су жылап жіберетін.

Екі жел соғады

Көлеңкелер сағат тілі жиырма бесті соққанда бір-біріне жақындайтын

Қабырғаларда серуендегенімді қалаймын.

Тағы да көп болғанын қалаймын

түнде сағат:

Мен артық қалай алмаған кезде — мандрака тамырларын жарып жатқан скарабилердің көрінісі

топырақта құрттар мен сколопендралардың елестерімен тыныс алады

Жаныңыз денеңізді жарып жібергенше, сізді олардың сұмдық түтіндерімен қудалайды

және қашып кетеді