Аура - ATRAIDES

Мой Титаник тонет в асфальте

Не поминай лихом

Я не верю никому

Кроме себя и так обидно

Прикинь, тут минус тридцать

И ты влюбилась в этот холод,

Но ты всего лишь мёртвый феникс на моём пороге

Дай огня

Тут ледяной дворец

И рядом вялый труп

Я не уйду

Пока снова не раскроешь клюв

Цена вопроса — это твои стрелы в спину

Мне два шага до тебя дойти,

Но покидают силы

Удача слилась на память оставив только холод

Теперь лежу, на холодном полу, тут полуголым

Я не чего не помню

Брось меня в эти дебри

Сквозь меня видно стены

Я — призрак

И все мы тоже призраки

Видишь на небе иней?

Это наши души летят забрать своё, навсегда, как в фильме

Менің Титаникім асфальтқа батып бара жатыр

Қатты еске түсірмеңіз

Мен ешкімге сенбеймін

Өзімнен басқа және соншалықты қорлау

Минус отыз деп ойлаңыз

Ал сен мына суыққа ғашық болып қалдың

Бірақ сен менің босағамдағы өлі феникссің

Маған от беріңіз

Мұз сарайы бар

Ал жалқау мәйіттің қасында

Мен кетпеймін

Қайтадан тұмсықты ашқанша

Сұрақтың бағасы - сіздің артыңыздағы көрсеткілер

Саған жетуге екі қадамым бар,

Бірақ күштер кетіп жатыр

Сәттілік жадқа қосылды, тек суық қалды

Қазір мен жартылай жалаңаш, суық еденде жатырмын

Менің есімде ештеңе жоқ

Мені мына жабайыларға тастаңыз

Мен арқылы қабырғаларды көре аласыз

Мен елеспін

Және бәріміз де елеспіз

Аспандағы аязды көріп тұрсың ба?

Кинодағыдай өздеріне тиесілі нәрсені мәңгілікке алып кетуге ұшатын біздің жандар