All Life Ends - At the Gates

My life fades, my visions dim

All that remains are memories

I remember a time of chaos

A time of war

As men began to feed on man

Only the scavengers survived

Gone now

Gone now, swept away

For reasons long forgotten

Touched of a blase

Which engulfed them all

A firestorm of fear

The answer is written in their bones

«All life ends»

I remember an old man

Griping my wrist, he was dying

«Imagine», he said

«Looking into the eyes of a nova

The bursting flames

The roar of it’s energy

Frintly echoing down the corridors of time»

Whispering:

«All life ends»

«Death», he said

«Is like a bolt of lightning

Light cast upon every secret

Just for a moment, till the last spark of life fades

And all is dark…»

Then he breathed out his last breath into my ear

His gaze already way out among the stars…

Among the ruins of the past

I shelter from the storm

My mind is numb from the loneliness

And the rain that never stops

This wasteland, once a beautiful place

Where trees and flowers grew

Where deer, and squirells had their home

Now rotting are their bones

Where raging waters grind the earth

I go to end my days

The sea that witnessed mankinds birth

Shall watch us die again

Black and deep

Empty of life

As in the heaven so below

The sun has now forever set

And bids our time to go

Go!

I am tired

And I fear not

The cold that now descends

As light grows dim, I bid farewell

All life ends

I am leaving now, my body stiff

Just watching for a while

That rigid shell, so small and weak

A corpse on a broken cliff

The stars are calling me now

With distant, speechless voices

And caught by a wind I drift away

And nothing calls me to stay

I am ridint the wind that has no name

The fire that burns without a flame

Caught by the spell on which all depends

«All life ends»

The answer is written in my bones

«All life ends»

Менің өмірім келеді, көрерменім бұлыңғыр

Қалғанның бәрі естеліктер

Мен хаос есімі есімде

Соғыс кезі

Адамдар еркектерді тамақтандыра бастағанда

Тек қоқыс жинаушылар ғана аман қалды

Қазір кетті

Енді кетті, сыпырылды

Ұзақ ұмытылған себептермен

Бір қатты   титті

Бұл олардың бәрін жұтып қойды

       қорқыныш  дауылы

Жауап олардың сүйектерінде жазылған

«Бүкіл өмір аяқталады»

Мен                                                                                    

Қолымнан ұстап, өліп бара жатты

«Елестетіңіз», - деді ол

«Нованың көзіне қарау

Жарылған жалындар

Оның қуаты

Уақыт дәлізінде жаңғырық »

Сыбырлап:

«Бүкіл өмір аяқталады»

«Өлім», - деді ол

«Найзағай сияқты

Әр құпияға нұр жауды

Бір сәтке, өмірдің соңғы ұшқыны сөнгенше

Барлығы қараңғы…»

Содан кейін ол соңғы тынысын құлағыма                                       соңғы            дем                |

Оның көзқарасы қазірдің өзінде жұлдыздар арасында ...

Өткен қирандылардың арасында

Мен дауылдан қорғанамын

Жалғыздықтан санам ессіз

Және ешқашан тоқтамайтын жаңбыр

Бұл шөл дала, бір кездері әдемі жер

Ағаштар мен гүлдер өскен жерде

Бұғылар мен тиіндердің мекені болған

Қазір олардың сүйектері шіріп жатыр

Қатты су жерді ұнтақтайтын жерде

Мен күндерімді аяқтауға барамын

Адамзаттың дүниеге келуіне куә болған теңіз

Қайтадан өлуімізді көреді

Қара және терең

Бос өмір

Аспандағыдай, төменде де

Күн енді мәңгілікке батты

Біздің уақытымызды                                              ұсынады

Бар!

Мен шаршадым

Мен қорықпаймын

Қазір төмендейтін суық

Жарық күңгірттенген сайын мен қоштасамын

Барлық өмір бітеді

Мен қазір кетемін, денем қатал

Біраз уақыт қарап отырмын

Бұл қатты қабық, өте кішкентай және әлсіз

Жартастағы мәйіт

Маған қазір жұлдыздар қоңырау шалып жатыр

Алыс, тілсіз дауыстармен

Және мен жел соқты

Ештеңе мені қалуға  шақырмайды

Аты жоқ желді айдаймын

Жалынсыз жанатын от

Сиқырға бәрі бәрі байланысты

«Бүкіл өмір аяқталады»

Жауабы менің сүйегімде жазылды

«Бүкіл өмір аяқталады»