Rencontre avec la dame - Artesia

Si belle et si glacée je la vois qui s’approche,

Je n’ose la toucher, aux branches sa robe s’accroche.

Elle veut me parler, àmoi et ànul autre

De sa belle forêt, de la nuit qui l’emporte.

Et dans ses grands yeux gris je peux lire la tristesse

D’un monde gris qui s’enfuit comme une froide caresse.

Elle aussi a aimé, il y a longtemps déjà

Dans ces bois argentés qui toujours seront là…

Je marche dans la nuit comme une âme seule au monde,

Je sombre dans l’oubli suivant le chant de l’onde.

Ces doux rayons d’argent qui se reflètent sur l’eau

Viennent d’un firmament si funèbrement beau.

J’ai oubliémon nom et tous mes souvenirs

Ma terre et mes vallons, la beautéd'un sourire.

Il semble que ma vie a passécomme un songe

Et déjàtout s’enfuit, ne reste que le mensonge.

Мен оның жақындап келе жатқанын көремін, сондай әдемі және мұзды,

Мен оған қол тигізбеймін, оның көйлегі бұтақтарға жабысады.

Ол басқа ешкіммен емес, менімен сөйлескісі келеді

Оның әсем орманынан, үстемдік ететін түннен.

Оның үлкен сұр көздерінен мен мұңды оқи аламын

Суық сипап боп қашатын сұрғылт дүниенің.

Ол да бұрыннан ұнаған

Бұл күміс ормандарда олар әрқашан сонда болады ...

Дүниеде жалғыз жан сияқты түнде жүремін,

Толқынның әніне еріп, ұмытуға батып барамын.

Судан шағылысқан жұмсақ күміс сәулелер

Осындай ажалды әдемі аспаннан келіңіз.

Мен өз есімімді және барлық естеліктерімді ұмыттым

Жерім мен аңғарым, Күлкінің көркі.

Менің өмірім арман сияқты өтіп кеткен сияқты

Ал қазірдің өзінде бәрі жойылды, тек өтірік қалды.